DIRECTOR: Jovenor Tan
STARRING: Ricci Romero, Jerome
Ponce, John Estrada, Kiray Celis, Irma Adlawan, Pen Medina, Buboy Villar,
Michelle Vito, Vitto Marquez and Danzel Fernandez.
SCREENPLAY BY: Mike Tan, Jovenor Tan
GENRE: Horror
PRODUCTION COMPANY: Horseshoe
Studios
COUNTRY: Philippines
LANGUAGE: Pilipino
RUNNING TIME: 1 hour 30 minutes
Technical
Assessment: 1.5
Moral
Assessment: 1.5
Cinema
Rating: PG13
MTRCB
Rating: PG
Nais mabapilang ni Fred (Buboy Villar) sa barkadahang pinamumunuan ni
Allan (Jerome Ponce). Subalit sa simula pa lang ay pawang ayaw na nila dito sa
paniniwala nilang hindi ito nababagay sa kanilang grupo. Magpupumilit pa rin si
Fred at sa kabila ng maraming insidente na siya ay pinahiya at pinaasa, papayag
pa rin siya sa mga ipapagawa sa kanyang pagsubok. Pinakamatinding pagsubok na ipapagawa
sa kanya ng grupo ay ang manatili nang magdamag sa isang abandonadong bahay-ampunan
na pinaniniwalaang pinamamahayan ng mga multo dahil sa madilim nitong nakaraan.
Makayanan kaya ni Fred ang huling pagsubok na ito? Anong misteryo ang nagtatago
sa loob ng abandonadong bahay-ampunan?
Isang payak at masasabing hindi gaanong pinag-isipan ang pelikulang Otlum. Mula sa pamagat nito na tila
wala nang maisip talaga—Otlum ay millennial speak kuno na “multo” na binaligtad
tulad ng lodi para sa idol—hanggang sa kakatwang mga kuwento at mga karakter na
malabo ang pinanggagalingan. Maging ang mga dayalogo at linyahan ay pawang
katawa-tawa bagama’t katatakutan ang genre
ng pelikula. Luma na rin halos lahat ng ginawa nilang pakulo upang manakot. Dismayado
tuloy ang maraming manonood na umaasang sila ay makakaranas ng katatakutan. Nasayang
ang husay ng mga aktor na karamihan naman ay may ibubuga sa pag-arte tulad nila
Villar, Ponce, Kiray Celis , mga beteranang sila Irma Adlawan, Pen Medina at
John Estrada, at maging ang baguhan na si Ricci Rivero. Sa kabuuan ay walang
sentro ang pelikula—hindi nila malaman kung saan at kaninong kuwento ang
kanilang susundan. Isang malaking kapabayaan ang ginawa nila sa pelikula na
kung tutuusin ay maraming pwedeng nagawa kung pinagbuhusan lamang ito ng panahon
at pag-iisip. Halatang minadali na lamang ang lahat upang makaabot sa taunang MMFF
(Metro Manila Film Festival) at kataka-taka naman talaga na ito ay nakapasok dito
bilang kalahok.
Malabo rin ang nais ipahiwatig ng pelikula kung usaping moral ang
pag-uusapan. Nariyang may isang batang hindi malaman kung bakit niya kailangang
ipagpilitan ang kanyang sarili sa isang barkadahang pang-aalipusta lamang ang
inaabot niya. Hindi malinaw kung bakit mababa ang kanyang pagtingin sa sarili—bukod
sa pasaring na hindi siya tanggap ng kanyang ina (na hindi rin malinaw kung
bakit) at lumaki rin siyang walang kaibigan (na hindi rin alam ng manonood kung
bakit)—wala nang mapiga pa sa kanyang motibasyon. Sa katagalan ay labis na sasama
ang loob niya nang malaman ang katotohanang wala siyang pag-asang mapabilang sa
barkadahan nila Allan (isang barkadahan ng mga walang kuwentang mga nilalang bukod
sa may mga itsura silang lahat)—at dahil dito’y kikitilin niya ang kanyang
buhay sa hangaring maghiganti bilang multo? Katawa-tawa sa halip na nakakatakot. Kataka-taka
din na pawang hindi naman siya ang naghihiganti kundi mga ibang multo pa sa
bahay-ampunan. Ano kaya yun? Sa mga
multo siya nakatagpo ng barkada? At talaga bang magsisilbing aral sa mga taong
matapobre at mapagmataas ang sila ay multuhin at patayin? Walang katanggap-tanggap alin man sa mga ito. Nariyan
din ang anggulo ng pang-aabuso at pang-momolestiya sa mga bata ng isang pari sa
dating bahay-ampunan. Wala ring naging
kaparusahan sa kanya. Siya pa ang
nagpakamatay at sa bandang huli’y galit na naghihiganti. Bakit siya pa ang galit? Katawa-tawa rin talaga. Bagama’t ipinakitang sa huli’y nanaig ang
kapangyarihan ng krus upang masugpo ang pagmumulto ng pari, wala pa rin itong
saysay dahil hindi katanggap-tanggap ang kuwentong pinanggalingan. Isang
malaking insulto ang Otlum sa mga
manonood—usaping teknikal man o moral. Maging ang mga taong walang magawa sa
buhay ay mababagot sa pelikulang ito.—RPJ
