The hobbit: an unexpected journey

Cast: Martin Freeman, Ian McKellen, Richard Armitage, Cate Blanchett, Hugo Weaving, Andy Serkis; Direction: Peter Jackson; Screenplay: Fran Walshm Philippa Boyens, Peter Jackson, Guillermo del Toro based on the Novel by J.R.R. Tolkien; Music: Howard Shore; Editing: Jabez Olssen;  Genre: Fantasy Adventure; Location: Middle Earth; Distributor: Warner Bros. Pictures; Running Time: 169 minutes
 

Technical Assessment:  3.5

Moral Assessment:  3

CINEMA Rating            :  V14

Sixty years before the events in the Lord of the Rings, Bilbo Baggins (Freeman) is recruited by Gandalf, the Grey (McKellen) into becoming the “burglar” for Thorin and his company of 12 dwarves as the latter set out to reclaim their kingdom, the Lonely Mountain from the dragon Smaug. Bilbo at first is reluctant, but curiosity and desire for adventure takes over so he sets out and runs after the Company of Dwarves. On the way, they are attacked by trolls, meet the wizard Radagast, the Brown where they are hinted that the Necromancer has risen, chased by the Orcs and are almost killed by Azog, the Orc war-chief who lost his arm to Thorin in a previous battle. Bilbo also has an encounter with Gollum and manages to keep the ring of power after he wins in a game of riddles. The film ends with the group seeing Lonely Mountain in a distance and the dragon Smaug waking up.

The Hobbit successfully recreates the visual tone of Lord of the Rings. This naturally means cinematography, art direction and special effects are stunning. (We watched the movie in 3D, hence there was this added quality of depth of detail and clarity of images). However, the animation, although still an outstanding feat was a bit too sharp and felt more like a video game losing a little of its mystique. Story wise, it tried to be faithful to the details of the novel but catering more to the adult viewers instead of children readers as the author originally intended. Needless to say for non-Tolkien fans, the movie will feel too long and dragging with all the characters, encounters and exchanges of lengthy words. Jackson is still a superb story-teller because even for a heavy narrative-based film, he has intelligently inserted animated suspense and heart-stopping action without going over-the-top or drawing too much attention to it. The Hobbit is an epic experience visually and mentally but does feel a bit stretched too much for comfort. A tighter editing and trimming down of repetitive scenes are needed.

There are several quotable quotes which translates also into great moral reminders. For instance, Gandalf telling Bilbo that courage is not knowing when to take a life but when to spare one. This is a philosophy that needs to be emphasized these days when the value of life is negated. Another quote and lesson is delivered by Bilbo as he returns to aid the Dwarves even though he could have turned back and returned home because he empathizes with them for losing theirs. Again, this is a timely reminder for people to be heroes and saviors, especially to those who have lost so much or own so little. The challenge it to extend help when they can even if it inconveniences them.

The values of teamwork, courage and defending one’s self without killing are reiterated throughout the movie. The characterizations are inspiring and redemptive emphasizing self-sacrifice, honor, kindness and bravery.

There are some violent scenes, scary characters and intense battle sequences. Parents should be wary of ideas and scenes that refer to cannibalism, use of wizardry and magic, and mutilation.

Thy womb

Cast: Nora Aunor, Bembol Roco, Lovi Poe, Mercedes Cabral; Director: Brilliante Mendoza; Screenplay:  Henry Burgos; Running Time: 145 minutes; Genre:Drama; Location: Tawi-Tawi

Technical Assessment: 3.5

Moral Assessment: 2.5

CINEMA Rating: For viewers 14 years old and above

Si Shaleha (Nora Aunor) at Bangas-An (Bembol Roco) ay mag-asawang Badjao na nakatira sa Tawi-Tawi.  Maayos ang kanilang pagsasama.  Bukod sa pagiging mangingisda, si Shaleha ay isa ring kumadrona.  Kung kaya’t ganun na lang lalo ang kalungkutan nila sa hindi pagkakaroon ng anak sa haba ng kanilang pagsasama.  Dahil dito’y magpapasya si Shaleha na kunsintihan ang asawa sa kagustuhan nitong mag-asawang muli upang magkaroon ng anak at batang kagigiliwan sa bahay.  Tutulungan ni Shaleha si Bangas-an na humanap ng  mapapangasawa at kasama rin siya sa pagsusumikap na mag-ipon ng pera bilang dowry na pambayad sa pamilya ng babaeng pakakasalan ni Bangas-an.  Ang pagbibigay ng dowry ay ayon sa kultura at tradisyon ng mga Muslim.

Maituturing na isang hiyas ang Thy Womb. Sa gitna ng mga pelikulang melodrama, horror at komedyang walang humpay sa pag-iingay, narito ang isang pelikulang matahimik na ipinararating sa manonood ang mga pasakit ng isang nagdurusang asawa na handang magpaka-martir alang-alang sa minamahal.  Walang sampalan, walang sigawan, walang mahahabang dayalogo, ngunit ramdam ng manonood ang nais na iparating na damdamin ng pelikula. Magaganda ang mga kuha ng kamera, lalo na ang mga tanawin sa Tawi-Tawi, at hindi maitatanggi ang hirap na pinagdaanan ng buong produksiyon sa pagbuo ng pelikulang ito. Higit sa lahat, ang tunay na hiyas at yaman ng pelikula ay si Nora Aunor na halos maglaho ang tunay na katauhan sa karakter na kanyang ginampanan bilang Shaleha.  Sa kanyang mga kilos, galaw ng mata at mga labi, maliwanag nang agad ang nais na iparating na emosyon ng pangunahing tauhan. Marami ring matutunan sa kulturang Muslim at Badjao sa pelikula.

Ang Thy Womb ay patungkol sa pagpapakasakit ng isang maybahay na hindi magkaanak at handang magparaya alang-alang sa kaligayahan ng kabiyak. Kita kung gaano kawagas ang pagmamahal ni Shaleha sa asawa at siya pa ang nag-ipon ng dowry at naghanap ng dalagang magiging ikalawang asawa ni Bangas-an.  Kakatwang isipin na mayroong ganitong wagas na pag-ibig sa gitna ng mundong pinipigilan  ng kultura at relihiyon ang mga relasyon tulad ng pag-aasawa. Tunay ngang uusbong pa rin ang tunay na pag-ibig kahit saan pa man ito itanim.

Hindi hinuhusgahan ng pelikula ang mga nakakabahalang gawi tulad ng pagpapakasal ng lalaki ng higit sa isang beses; pagbibigay ng dowry sa babaeng mapapangasawa na ang halaga’y nakasalalay sa pagkababae at pagkatao ng isang babae; ang pagpapakasal ng hindi man lamang nakikita at nakikilala ang isa’t-isa, ang pagsasawalang-bahala sa damdamin ng babaeng asawa. Ito’y sapagkat pawang naka-ukit ang mga nabanggit sa kultura, relihiyon at paniniwala ng isang pangkat na dapat nating igalang at ipagpitagan.  Gayunpaman, hindi sana maging hadlang ang kultura, relihiyon o anu pa mang paniniwala upang ipagsawalang-bahala ang damdamin ng kababaihan maging ng mga kabataan na sapilitang ipinagkakasundo sa mga taong hindi pa nila nakikilala nang lubusan at ikinakasal nang walang pagmamahal. Huwag din sanang maging kabawasan sa pagkababae ang hindi pagkakaroon ng anak sapagkat ang tunay na pagkatao ay hindi naman nasusukat sa kakayahan ng sinapupunan na magsilang ng sanggol, bagkus ay nasa damdamin at nasa mga gawang mabubuti.  Dahil maselan ding maituturing ang paksa ng pelikula, minarapat ng CINEMA na ang Thy Womb ay para lamang sa mga manonood na may edad 14 pataas.

Sosy problems

LEAD CAST: Heart Evangelista, Rhian Ramos, Solenn Heussaff, Bianca King, Benjamin Alves, Mikael Daez, Aljur Abrenica  DIRECTOR: Andoy Ranay  PRODUCER:  GMA Films  GENRE:  Comedy  RUNNING TIME:   110 minutes  LOCATION:  Manila, Philippines

Technical assessment:  2.5

Moral assessment:  2/5

CINEMA rating:  R 14

Magkakabarkada sila Lizzie, Danielle, Margaux at Claudia, pawang mga socialites—“sosi” o “sosyal” at mestisahing  mga dalaga.   Dahil mga may kaya ang kani-kaniyang pamilya, magagara ang kanilang mga tirahan, mamahalin ang mga kotse, kaya nilang maging mga “fashionista”, palagi silang mapera at mababango—sa madaling salita, wala silang mga problema.  Pero teka, meron din pala, mga problemang lumulutang sa kani-kanilang mga pang-araw-araw na buhay: ano ang kanilang oorderin sa restaurant para hindi sila tumaba; ano ang mga pinakahuling modang isosoot para hindi sila maunahan ng ibang “sosi”; sinong lalaki ang pinakadapat na siluin; at iba pa.  Ngunit darating sa bawa’t isa sa kanila ang pagkakataong makapagbabago ng takbo ng kanilang “sosyal” na buhay; paano nila ito sasagupain?

Habang pinapanood namin ang Sosy Problems, sulpot nang sulpot sa isip namin ang mga katanungang sumusunod: Ano ba ang gustong tumbukin ng pelikulang ito? Bakit kaya pinagpagurang gawin ito, kung pinagpaguran man?  Nagtataka lang kami dahil sa hinaba-haba ng pakikinig at panonood namin sa mga “problema” na bumabagabag sa mga socialites na ito ay hindi man lamang naantig ang aming isipan o damdamin para makiramay sa kanila.  Naisip din namin, Ano ang pakay nila at ginusto nilang ilaban ito sa Manila Film Festival?  Ang istorya, walang katorya-torya.  Ang mga papel, walang hamong inihahain sa mga gaganap, kaya’t ang pag-arte nila ay hindi maituring na arte.  Para lamang silang… wala lang, mga sarili lang nilang sosing barkadahan na nasumpungang “magpakodak” ng mga kababawan nila.

Sasang-ayon na kami na may maganda rin sigurong hangarin ang Sosy Problems; marahil gusto nitong mangaral tungkol sa kawalang-katuturan ng mga “sosyal” na hilig ng tao, o imulat ang mga mata ng mga manonood sa kahalagahan ng pagkakaroon ng matayog na mithiin, ngunit nabigo ito.  Nananaig sa kabuuan ng pelikula ang kabanidosahan ng mga pangunahing tauhan, ang kababawang nasasalamin sa mga maburirit nilang usapan at pataasan ng ihi.  Dahil salat sa lalim ang characterization, nagmistulang isang fashion show lamang halos ang kalakhan ng pelikula, kaya’t hindi tumiim ang mensahe.  Kung may transformation o pagbabago man sa katauhan ng mga sosing dalaga sa bandang dulo, ito ay matabang at walang pinaggalingan, pagkat hindi ito na-develop nang kapani-paniwala sa istorya kundi idiniin lamang sa isang talumpati.  Walang mawawala sa inyo kung hindi man ninyo mapanood ito; ikain nyo na lang ang pambili ng tiket.

Shake, rattle and roll 14

Cast: Janice de Belen, Herbert Bautista, Arlene Mulach, Dennis Trillio, Vhong Navarro, Lovi Poe; Direction: Chito Rono Screenplay: Ricky Lee, Rody Vera, Roy Iglesias; Producer:  Roselle Monteverde-Teo, Lily Monteverde; Location: Luzon; Genre: Horror;  Distributor: Regal Films Multi-media Films

Technical Assessment:  2.5

Moral Assessment:  2.5

CINEMA Rating:  V14

Tulad ng dati, nahahati sa tatlong maiikling kwento ang Shake Rattle and Roll (SRR). Ang una ay ang PAMANA na tungkol sa apat na magpipinsang (de Belen, Bautista, Muhlach, Neeman) biglang nagkaroon ng pagkakataong magmana ng tig-5 milyon sa pagpanaw ng kanilang tiyuhin na isang sikat na manunulat sa komiks ng mga matagumpay na kwentong kakatakutan. Kasama ng pera ay ang responsibilidad na pangalagaan ang isa sa limang obra ng kanilang tiyuhin. Kaya nga lamang, ang mga obrang pang-komiks ay nabubuhay sa pagsapit ng hating gabi at nagsasabog ng lagim sa mga taong nasa paligid. Kasabay ng paglalahad ng kakatakutan ay ang pagkadiskubre sa mga natatagong sikreto ng magpipinsan.

Sa tatlo, ang PAMANA ang may pinakamahigpit at buong kwento. Mahusay ang pagkakaganap ng mga datihang aktor na sina de Belen, Bautista at Muhlach na sadyang lumamon sa mga nakasabit na baguhang mga actor sa bawat eksena. Magaling ang mga “improvisation” ng tatlo sa kanilang mga diyalogo at karakter. Maging ang kwento ay medyo malikhain naman kahit gasgas na ang buod. Mapapatawad na ang mga daplis sa special effects dahil kita naman na pinagbuhusan ito ng isip at panahon at hindi pakitang gilas ang paglalagay sa mga ito. Kaya nga lamang, dahil marahil bitin ang panahon o minadali na ang pagsusulat, mababaw ang resolusyon at tila ba hindi naman nagkaroon ng malinaw na katapusan ang kwento. Sayang dahil nadala na sana ng unang yugto ang buong pelikula kung mas pinag-isipan ang katapusan nito.

Ang ikalawang kwento ay pinamagatang LOST COMMAND at umiikot sa isang liblib na kagubatan kung saan ang isang hukbong militar sa pangunguna ni Sgt. Barrientos (Trillio) ay tumutugis sa di kilalang grupo ng mamamatay tao. Sa kanilang pagtatanung-tanong sa mga taong-bayan at mga saksi, malalaman nilang mga dating sundalong naging halimaw ang mga ito.

May pag-asa sana ang konsepto ng kwento pero isang malaking kapalpakan ng direksyon ang sumira dito. Hindi binigyang pagkakatong magbuo ang karakter ng mga tauhan at magkaroon ng koneksyon sa manunuood kaya’t halos walang kang pakialam sa kung anuman ang sasapitin nila. Mahirap palagpasin ang mga teknikal na pagkukulang nito. Tulad ng malaking pagkakaiba ng kulay at texture ng mga eksenang may computer generated effects  sa mga eksenang wala, ang di mo matukoy kung umaga ba o gabi ito nagaganap dahil iba-iba ang kulay ng langit, pagpapalit ng angulo at ang mala-teatrong disenyo ng produksyon sa bandang dulo ng pelikula. Hindi rin nakatulong na para bang mga malilinis at di makabasag pinggang modelo ang dapat sanang bruskong mga sundalo. Lalo ring nakagulo ang biglang pagtatambak ng impormasyon sa huling mga minuto ng kwento upang magkaroon lamang ng saysay ang takbo nito.

Ang huling kwento, ang UNWANTED, ay tungkol sa magkasintahang Hank (Navarro) at Kate (Poe). Papunta na sana sila sa mga magulang ni Hank upang sabihing buntis ang kasintahan pero nagdadalawang isip si Kate kung gusto ba niyang ituloy ang pagbubuntis. Dadaan sila sa isang mall upang bumili ng regalo at duon sila aabutan ng di maipaliwanag na lindol kung saan guguho ang buong gusali, magkakalat ang mga namatay at maglalabasan ang mga gahiganteng insekto. Pagkatapos ng paghahanapan sa gumuhong mall, magkakasamang muli ang magkasintahan at makakalabas upang matuklasang ang buong mundo ay sinakop na ng mga  alien  at silang dalawa at ang kanilang anak sa sinapupunan ang napili upang muling simulan ang susunod na salinlahi.

Sa tatlo, ito ang pinakamagulo ang kwento at malabo ang pagkakadirehe. Tila ba pampahaba na lang at pampuno para maging nakasanayang tatlong istora ang SRR. Ang pinakamagandang pamagat dito ay HINDI MAIPALIWANAG. Hindi mo maipaliwanag ang layon ng kwento. Hindi mo maipaliwanag kung bakit lumindol at ano ng aba talaga ang nangyari at naguho nang ganun na lamang ang gusali. Hindi mo maipaliwanag kung ano ang mga ka-higanteng kuto, ipis at mala-isdang de-kuryente. Hindi mo maipaliwanag kung bakit nag-abala pang maglagay ng dagdag na tauhan kung mamatay lang pala silang lahat. Hindi mo maipaliwanag kung ano ang problema ni Kate at ano ang punto na sila ang napili ng mga alien. Sa totoo lang, hindi mo maipaliwanag kung bakit ni Navarro ang ginamit na kapareha ni Poe gayun hindi siya bagay sa seryosong pagganap at walang kemistriya sa kanila ni Poe. 

Mahuhusay na mga direktor at mga manunulat ang bumuo sa SRR 14 pero ang katapusang produkto ay  nakapanghihinayang pag-aksayahan ng pera at panahon.

Nakalulungkot isipin na maliban sa aspetong teknikal at pagkamalikhain, bagsak din ang SRR 14 sa pagbibigay ng positibong mensahe.

Sa PAMANA, hindi nabigyaang dahilan kung bakit nabubuhay at naghahasik ng lagim ang mga kathang pangkomiks. Ang mga tauhan sa yugto ay hindi kinakitaan ng mabuting ugali kahit sa gitna ng krisis. Bagkus, tila ba lalo silang naging makasarili at mapanira. Kahit ang dating paring si Donald ay napakahina ng karakter at walang impluwensya sa masamang ugali nina Myra at Faye. Nakababagabag lalo ang huling eksena kung saan ang naaapi at mabait na batang si Felimon ay napasukan na rin ng masamang ispiritu. Tila ba sinasabi na sa harap ng kasamaan, walang laban ang kabutihan at pananalig sa Diyos.

Wala namang intensyon na magkaroon ng aral sa LOST COMMAND dahil maliban kay Ronnie Lazaro, ang lahat ng tauhan ay sarili lamang ang inintindi at nais iligtas. Pati si Bunag na sa una’y nais bawiin ang kanyang ama ay nagtraydor sa natitirang sundalo at para sa hindi mawaring dahilan. Tila maliit na kutitap ng kabutihan ang sakripisyo ni Lazaro nang patakasin niya si Barrientos alang-alang sa kanyang anak. Pero na balewala naman ito sa gitna ng nakadidiring paglapa ng mga halimaw sa mga tao (kasama na ang kanyang anak na gustong iligtas). Sa huli, nagtagumpay ang mga halimaw na makatawid sa ilog at magkalat ng lagim sa kabihasnan.

Medyo nagkaroon ng positibong aspeto sa UNWANTED dahil sa pagtutulungan at malasakit na ipinakita sa kapwa ng mga nakaligtas sa pagguho. Kaya nga lamang, nasapawan ito ng tema ng pre-marital sex at abortion sa relasyon nina Hank at Kate na siyang sentro ng yugto.

Sa kabuuan, ang tila nangingibabaw na mensahe ay ang paggapi sa pwesrsa ng kabutihan. Sa lahat ng yugto, ang kasamaan o negatibong pwersa ang naiwan kahit na may mga pagsusumikap na maging matulungin, mapagmalasakit at mapagmahal.

Hindi angkop ang pelikula sa mga bata dahil sa tema, mga tagong mensahe at labis na karahasan ng mga eksena. 

One more try

Cast: Angel Locsin, Angelica Panganiban, Dingdong Dantes, Zanjoe Marudo, Miguel Vergara, Gina Pareno, Agot Isidro; Director: Ruel S. Bayani;  Screenplay:  Anna Karenina Ramos, Kriz Gazmen, Jay Fernando; Producer: Star Cinema; Running Time: 110 minutes; Genre: Drama; Location: Manila and Baguio, Philippines
 

Technical Assessment: 3.5

Moral Assessment: 2

CINEMA Rating: For viewers 18 years old and above

Si Grace (Angel Locsin) ay isang dalagang ina na gagawin ang lahat para sa ikakagaling ng nag-iisang anak na si Botchok (Miguel Vergara) na may malubhang karamdaman sa dugo.  Isang paraan lamang ang maari pang magsalba sa buhay ng bata—bone marrow transplant, isang proseso na mangangailangan ng tugmang donor na kadalasa’y ama o kapatid lamang.  Hindi ito magiging madali dahil simula’t sapul ay wala nang ugnayan si Grace sa ama ng kanyang anak, si Edward (Dingdong Dantes).  Ngunit dahil ito na lamang ang paraan, hahanapin niya si Edward, ibabalita niya ang tungkol sa kanilang anak at sa kalagayan nito at ang tulong na kailangan niya sa ama tungo sa ikagagaling ng bata.  Ngunit si Edward ay kasal na kay Jacq (Angelica Panganiban), masaya silang nagsasama bagama’t wala silang anak.  Papayag si Jacq na tulungan ang bata; susubukan mag-anak ni Grace at ni Edward sa pamamagitan ng makabagong teknolohiya (in vitro fertilization) ngunit hindi ito magiging matagumpay.  Isa na lamang ang natitirang paraan—si Grace at Edward ay kailangang magtalik muli upang magkaroon ng anak.  Paano ito mangyayari kung kasal si Edward at si Grace ay may kasintahan din na si Tristan (Zanjoe Marudo)?  Hanggang saan ang kaya nilang ibigay at subukan sa ikagagaling ng isang bata at sa ngalan ng pagmamahal?

Mahusay ang pagkakatagni ng One More Try sa kabuuan.  Kuha nito ang atensiyon ng mga manonood sa kakaiba at sanga-sangang kuwento na naka-sentro sa matinding problema ng mga magulang na nagnanais sagipin mula sa matinding karamdaman ang anak.  Hindi man masasabing orihinal ang kwento at halaw lamang sa isang pelikulang Tsino na In Love We Trust ang One More Try, nagsubok pa rin itong maghatid ng kuwentong aakma sa panlasa ng mga Pilipino.  Sa kabila ng ilang katanungan tulad ng, “Paano magiging solusyon ang pagkakaroon ng kapatid sa ikagagaling ng bata kung ang isang sanggol ay hindi naman maaring isaalang-alang sa medical operation hanggang ito ay wala pang dalawang-taong gulang? Paano rin naging sobra-sobra ang yaman nila Jacq kung sila ay mga empleyado lamang, walang sariling negosyo at nanggaling sa hirap?” kapani-paniwala pa rin naman ang kuwento sa kabuuan. Nailabas ng mga tauhan ang kani-kanilang husay sa mapaghamong iskrip at malulutong na dayalogo. Maaring naging pawang teleserye ang dating ng One More Try ngunit nag-iwan pa rin ito ng tatak sa mga manonood hindi lamang dahil sa natatanging kahusayang ipinamalas ditto, kundi pati na ang di-pangkaraniwang tema nito.

Matindi ang problemang moral na ibinato ng One More Try sa mga tauhan nito at maging sa mga manonood.  Magiging katanggap-tanggap ba na ang isang ina ay makikipagtalik sa asawa ng iba para iligtas ang buhay ng anak?  Kapag ang lahat ng paraan ay nasubukan na at tanging iyon na lamang ang solusyon, sapat bang dahilan ang nakatayang buhay ng isang bata para isuko ng isang babae ang kanyang dignidad?  Hanggang saan din magbibigay, magpaparaya at magtitiis ang mga taong masasaktan alang-alang sa pagliligtas ng isang buhay?  Ito nga ba ay sukatan ng pagmamahal o sukatan ng paninindigan o sukatan ng pananampalataya?

Nakababahalang tila pinaboran ng pelikula ang pagko-kompromiso ni Grace sa kanyang moral para lamang iligtas ang kanyang anak.  Hindi bale nang magkasala kung para sa kapakanan ito ng naghihingalong anak samantalang binigyan din naman siya  mga pagpipilian?  Hindi ninanais ng CINEMA na husgahan ang naging paninindigan ni Grace, ngunit malinaw ang nakasaad sa pagpapahalagang moral: anumang maling gawain ay hindi maitatama ng layunin. Maaring maging maunawain ang simbahan sa kalagayan ni Grace, ngunit hindi nito maaring kunsintihan ang anumang gawaing mali. Hindi rin tamang palabasin na ang mga tauhan sa pelikula ay wala nang pagpipilian. Laging mayroong pagpipilian sa pagitan ng tama at mali.  Ganyan kung lumapit ang tukso—pinapaniwala kang wala ka nang pagpipilian.

Higit na nakababahala na pawang pinag-isipan at pinagplanuhan ni Grace na akitin si Edward para lamang maisagawa ang kanyang layunin. Bagamat ipinakita rin sa pelikula na may kaparusahan ang bawat kasalanan, nakalalamang ang mga imaheng ginagawang romantiko at kaakit-akit ang pakikiapid, pagbabaluktot ng katwiran at pagsusuko ng moralidad.  Para sa ano?  Sa ngalan ng “habag” sa isang paslit na may sakit? (Noong manood ang CINEMA ng One More Try, nakaka-bawas-tensiyon na marinig naming kinukutya ng ilang manonood si Grace sa mga intimate scenes nila ni Edward:  “Iyan lang naman ang gusto mo, gagamitin mo pang dahilang ang anak mo, mahiya ka!”)

Totoong mapanganib sa mga murang isipan na maaaring padala sa taliwas na katuwiran ni Grace na bingi sa katuwiran at bukas sa kunsintihan.  Naroon ang ina ni Grace (Gina Pareno) na buong bangis na pumipigil sa balak niyang “hiramin” si Edward “kahit isang gabi lang”, at naroon din naman ang doktora ni Grace (Carmina Villaroel) na nagsusulsol sa kanya, “It’s only sex”, kung gustong iligtas ang anak, go for it!

Malalim na isipin ang hinihingi ng tema ng pelikulang ito.  Ang One More Try ay isang happily-ever-after movie; sa tunay na buhay, hindi nagwawakas sa isang masayang party lamang ang ganoong mga masalimuot at sanga-sangang relasyon.  Marami pa silang sasapiting pagsubok at pasakit, sapagkat ang isang anak ay laman ng dalawang magulang, at kung ang bawat magulang may sariling asawa, gugulo ang buhay pagkat hindi madaling bunutin ang ugat ng panibugho sa puso.  Hindi rin madaling kitlin ang tawag ng laman at pakikiapid lalo na’t iisiping “alang alang sa mga bata…”  Papaano na kung ang ikalawang anak ni Grace at Edward ay magkoroon din ng karamdamang tulad ng sa panganay?  Is pa bang anak ulit ang solusyon?  Paano na kung si Jacq at si Tristan, gawa ng pagkasawi o panibugho ay magkaroon din ng relasyon?  May karapatan pa ba silang pigilan nila Grace at Edward?  At kung magbunga din ang relasyon nila, hindi ba magiging kaawa-awa ang mga bata, ang mga bata na ginagawa nilang dahilan upang pagtakpan ang kani-kanilang kahinaan?

Napapanahong pagnilayan ang tema ng One More Try ngayo’t nakataya ang kinabukasan ng pamilya at ng kabataang Pilipino gawa ng pinaiiral na contraceptive mentality ng pamunuang Aquino.  Ang tinig ng Simbahan para sa mga kabataan: masdan ninyo ang ibinubunga ng pre-marital sex, ng pagtatalik sa labas ng pag-aasawa.  Pahalagahan ang inyong katawan at damdamin; sa pamamagitan ng inyong katawan, dumadaloy ang buhay, kinakasangkapan kayo ng Panginoon upang lumalang ng mga bagong kaluluwang magpapatuloy ng lahi.

Sa tindi ng tensiyong moral ng pelikula at sa tema at mga eksena nitong sekswal, minamarapat ng CINEMA na ang One More Try ay para lamang sa manonood na nasa hustong gulang na 18 pataas.

Sisterakas

LEAD CAST: Kris Aguino, Ai-Ai de las Alas, Vice Ganda, Kathryn Bernardo, Daniel Padilla, Xyriel Manabat  DIRECTOR:  Wenn V. Deramas  PRODUCER:  Star Cinema & Viva Films  GENRE:  Comedy  RUNNING TIME:  108 minutes  DISTRIBUTOR:   Star Cinema & Viva Films  LOCATION:  Manila, Philippines

Technical assessment: 3.5

Moral assessment:  2.5

CINEMA rating:  V14

Si Bernice (Vice Ganda) at si Detty (Ai-ai de las Alas) ay magkapatid na nagkahiwalay mula pagkabata.  Si Bernice, anak sa katulong ng ama ni Detty, ay lumaki nang may hinanakit kay Detty pagkat noong sila ay pinalayas sa tahanan nila Detty, hindi siya natulungan ng batang si Detty.  Magiging isang matagumpay na negosyante si Bernice at tataguriang “the lord of apparels”, pero brusko at bastos ito sa kanyang mga tauhan kung kaya’t ika-374 nang assistant niya ang lalayas sa kanya.  Magkakataong maghahanap sila ng bagong assistant ni Bernice nang darating naman sa opisina nila si Detty, naghahanap ng trabaho.  Tatanggapin ni Bernice bilang assistant si Detty na wala namang kamalay-malay na kapatid niyang mapaghiganti ang magiging amo niya.  Sa tindi ng kompetisyon mula sa kumpanyang pinamumunuan ni Roselle (Kris Aquino), darating sa puntong mag-aagawan pa si Bernice at si Roselle kay Detty, pagkat may talent si Detty sa pagdidibuho ng mga kasuotan. 

Sa aspetong teknikal ay masasabing pasado ang Sisterakas—ayos lang ang lights, sound, cinematography, sets, plot development, at talaga namang pinaghirapan ang mga damit ni Bernice—dapat lamang pagkat ang karakter nito’y “bongga” at hindi magpapasapaw. May kuwento din naman sana ang Sisterakas, at isang kuwentong hindi basta-basta babahingan ng siryosong manonood.  Lamang, nabubura ang halaga ng kuwento dahil sa mga eksaheradong pagpapatawa ng mga gumaganap, lalo na ni Ganda, na ang tanging puhunan sa pag-arte ay ang taray ng mga linyang namumutawi sa kanyang namumusargang mga labi.  Inasahan naming makakita naman ng pagbabago sa pagganap ni Ganda dito sa Sisterakas pero nabigo kami.  Pareho pa rin ng dati, mapa-sine o mapa-TV, “same same”, ika nga.  Si Aquino man ay… ganon pa rin, sa pagkilos, sa pananalita—para lang nagho-host ng TV show, mas mahaba nga lang ang mga pilikmata niya rito sa Sisterakas.  Masasabing si de las alas ang “nagdala” ng pelikula, gawa ng dibdiban niyang pagganap sa papel niyang hindi nawawalan ng sigla, bait at tiwala sa kapwa sa kabila ng lubos na pang-aapi.

Maraming tao sa sinehan noong araw na manood ang CINEMA ng Sisterakas, mga magulang na bitbit ang mga anak.  Naalala namin ang tanong ng isang7-taong gulang na bata sa kanyang ina noong pinanonood nila si Ganda sa telebisyon.  “Babae ba siya o lalake?”  Sagot ng ina, “Lalake!”  Tanong ulit ng paslit  “Eh bakit ganon siya?”   Paliwanag ng ina, “Nagpapatawa lang yan!” pagkat iniiwasan niya ang mahirap na pagpapaliwanag sa anak.  Sa Sisterakas, ipinapakita na batang paslit pa lamang si Bernice ay “iba” na siya.  Hindi tulad ng ibang mga batang lalaki na mahilig sa tirador, baril-barilan, at manghuli ng palaka, si Bernice ay mahusay magbuo ng mga kasuotan mula sa kung ano-anong bagay (tulad ng lumang diyaryo) at pakendeng-kendeng niya itong ipagmamalaki sa kapatid.  Kung panonoorin ninyo ito at isasama ang inyong mga murang-isip na mga anak, payo ng CINEMA, paghanda na kayo ng mga paliwanag kung sakaling tatanungin nila kayo kung si Ganda bas a Sisterakas ay “sister” o “brother”.

Flames of Love

LEAD CAST: Christopher de Leon, Dina Bonavie, Lanie Mercado, Ricky Davao, Jaclyn Jose, Allen Dizon, Valerie Conception, Megan Young  DIRECTOR: Gigi Javier-Alfonso  SCREENWRITER:  Baby Nebrida  PRODUCER:  Jody Nebrida  EDITOR:  Anna Espia  MUSICAL DIRECTOR:  Diwa de Leon  GENRE:  Family Drama  CINEMATOGRAPHER:  Agustin del Mundo RUNNING TIME:   150 minutes  DISTRIBUTOR:  Solar Entertainment  LOCATION:  Philippines

Technical assessment:  3

Moral assessment:  3

CINEMA Rating: V 14

Flames of Love tells the stories several families undergoing crises due to certain misfortunes that plague families: infidelity, drug addiction, sexual abuse of minors, promiscuity, and even abortion.  Through all these domestic situations that drive family members to fight one another to a life-threatening extent, the power of faith prevails: they pray, and learn to forgive one another, although only after so many tears have been shed.

The film marks the return of family drama on the big screen.  Produced by Gold Barn Media and released through Solar Entertainment, Flames of Love tries to focus on despair, hate, hurt, lust, passion, and anger engulfing the hearts and minds of the characters.  It boasts of an all-star cast— Christopher de Leon, Dina Bonnevie, Lani Mercado, Ricky Davao, Jacklyn Jose, Allen Dizon, Megan Young, and Valerie Concepcion, all delivering their roles with remarkable sincerity.  One cinematographic handicap, though, is the use of too many “talking heads”, and with the kind of lines actors deliver, the movie consequently sounds uncomfortably preachy in some parts.

Flames of Love has laughter and tears and aims to impart valuable lessons on life and love, says its scriptwriter-producer Baby Nebrida, adding that “it provides a rich spiritual nourishment that will make you think of how a loving and merciful God can be in control of every near disaster in life.”  One thing stands out in the movie: it is not afraid to “tell it like it is”, portraying family situations so emotionally and realistically that viewers would find it easy to relate to.   Flames of Love was reportedly made “in answer to the call of Blessed Pope John Paul II and Pope Benedict XVI to evangelize and spread God’s love and mercy through media as we celebrate the Year of Faith.”  It then becomes a "movie on faith guided by faith".  In consideration of its makers’ intentions, therefore, its zeal to preach becomes understandable.

El Presidente

LEAD CAST: Nora Aunor, E.R. Ejercito, Cristine Reyes, Cesar Montano  DIRECTOR: Mark Meilly  SCREENWRITER:  Roy Iglesia  PRODUCER:  Scenema Concept International, Viva films and CMB Films  GENRE:  Action, Historical Drama  RUNNING TIME: 160 minutes  LOCATION:  Philippines

Technical assessment:  3.5

Moral assessment:  2.5

CINEMA rating:  R 14 (For viewers 14 years old and above)

El Presidente exposes the political infighting, rivalries and intrigues during the revolution that saw Filipinos struggling for independence from Spanish Regime.  It also shows the inner struggle of Emilio Aguinaldo in the process of making decision between life and death, as his ability as a leader is being tested.  (Full review to follow)

Supremo

Cast:  Alfred Vargas, Mon Confiado, Nicco Manalo, Alex Vincent Medina, Edmon Romawac, Shielbert Manuel, Lehner Mendoza, Manu Respall, Jeff Fernandez, Banjo Romero, Alex Cabodil, Nica Naval and Hermie Concepcion; Director:  Richard Somes: Screenplay: Jimmy Flores;  Producer: PM Vargas, Alfred Vargas, Riza Montelibano, Mai Montelibano and Ellen Ilagan ; Running Time: 150 minutes; Genre: Historical/ Bio-Drama; Location: Philippines

Technical Assessment: 3.5

Moral Assessment: 3

Rating: PG 13  (For viewers 13 and below with parental guidance)

Inilahad sa pelikula ang kuwento ni Andres Bonifacio, ang hinirang na Supremo ng Katipunan. Nagsimula ang kuwento taong 1882 sa pagkamatay ng unang asawa ni Bonifacio. Dito rin siya nagsimulang mamulat sa mga sakit ng lipunan kung saan ang kawalan ng katarungan at di pagkakapantay-pantay ng mga Pilipino at Kastila ang punong dahilan. Taong 1896, pinamunuan ni Bonifacio ang Katipunan, isang samahan ng mga Pilipinong rebolusyonaryong mandirigma. Bagama’t walang pormal na pagsasanay, sasabak sila sa digmaan upang labanan ang mapanupil na pamahalaan ng Espanya.  Susugod sila sa Intramuros upang kalampagin ang mapang-aping gobyerno sampu ng mga kawal nito.

Muling inilahad ng Supremo ang isang bahagi ng ating kasaysayan bilang isang bansa sa mata ng isang bayaning lagi nating naririnig ngunit hindi gaanong kilala—si Andres Bonifacio. Matagumpay ang pelikula sa pagnanais nitong buhayin ang mga rebolusyon na pinamunuan ng Katipunan. Bagama’t hindi kalakihang-produksyon, nagawa pa rin nitong iparamdam ang epiko at lawak ng digmaang pinag-buwisan ng buhay ng ating mga bayani noong panahon ng mga Kastila. Naging tunay at totoo rin sa kasaysayan ang pelikula kung kaya’t maraming kabataan ang makakapulot ng aral sa pelikula patungkol sa ating kasaysayan. Mahusay ang pagganap ng mga pangunahing tauhan bagama’t kulang sa emosyon ang ibang karakter. Maayos ang kabuuan ng pelikula mula sa disenyong pamproduksyon hanggang sa pag-iilaw at editing. Nagawa nitong pukawin ang natutulog na makabayang damdamin ng mga manonood. (May isa lamang kaming tanong tungkol sa isang bagay na sa tingin namin ay nakakabawas sa pagiging makatotothanan ng Supremo: bakit naman po napaka-sosyal naman ng porma ng bida?  Napaka-moderno ng gupit ng buhok, at sa puti ng plantsadong kamisadentro ay--nadinig naming wika ng isang manonood--"parang advertisement ng Tide!"  May pagka-banidoso po ba si Gat Andres Bonifacio?)

Anong pag-ibig kaya ang hihigit pa kaysa dalisay at dakilang pag-ibig sa inang-bayan?  Iyan ang mga katagang pinasikat ni Gat Andres Bonifacio. Ito ay kitang-kita sa alab ng damdamin na ipinamalas ni Bonifacio para sa bayan, para sa mga inaapi nating kababayan. Bagama’t naging madugo ang kanilang naging pamamaraan, naging bugso lamang ito ng kanilang dinanas na kaapihan. Maaring sa panahong iyon ay wala nang ibang paraan upang ipagtanggol ang kanilang kaapihan kundi ang madugong digmaan. Kita naman na ito’y hindi naging madali at ginawa lamang nila ang pagbubuwis ng buhay alang-alang sa kalayaan at katarungan. Katapangan at pagmamalasakit ang ipinakitang halimbawa ni Bonifacio. Yun nga lang, minarapat sana niyang tambalan ng wasto at kalmadong pag-iisip ang katapangang ito naging mas matagumpay pa siya at hindi nakaranas ng kaapihan sa kamay ng kapwa rebolusyonaryong mga Pilipino. Nakakalungkot isipin ang naging katapusan ng kwento ni Bonifacio, ngunit marami pa ring aral na matutunan dito. Sa huli’y kasaysayan pa rin ang maghuhusga sa pagkabayani ng isang tao, kahit na siya ay itinuring pang isang “Supremo”.

Cloud Atlas

LEAD CAST: Tom Hanks, Halle Berry, Jim Broadbent, Hugo Weaving, Jim Sturgess, Doona Bae, Ben Whishaw, James D’Arcy, Zhou Xun, Keith Davi, Sudan Sarandon, Hugh Grant  DIRECTOR:  Lana & Andy Wachowski & Tom Tykwer  SCREENWRITER:   Lana & Andy Wachowski & Tom Tykwer  PRODUCER: Grant Hill & Stefan Amdt  EDITOR:  Alexander Berner  MUSICAL DIRECTOR:  Tom Tykwer, Johnny Klimek, Reinhold Heil  GENRE:  Drama & Science Fiction  CINEMATOGRAPHER:  Frank Greiber RUNNING TIME:  163 minutes  DISTRIBUTOR:  Warner Bros. Pictures  LOCATION:  Germany

Technical assessment:  3.5

Moral assessment:  2

CINEMA rating:  V 18 

Cloud Atlas threads together six stories that examine how the actions of individuals impact one another in the past, present and future.  The six stories take the viewer from the South Pacific in year 1849 to in the nineteenth century to a distant, post-apocalyptic future in year 2321. According to novelist David Mitchell who wrote the original (novel Cloud Atlas) in 2004, the film is structured, “as a sort of pointillist mosaic: We stay in each of the six worlds just long enough for the hook to be sunk in, and from then on the film darts from world to world at the speed of a plate-spinner, revisiting each narrative for long enough to propel it forward.”

Critics are divided on Cloud Atlas.  Seeing the film previewed at the 2012 Toronto International Film Festival where it received a 10-minute standing ovation, film critics either acclaimed it as one of the most important films of the year, or shrugged it off as a “totally unparalleled disaster.”  The gorgeous sets, makeup and special effects definitely add to the credibility of the characters in this film co-written and directed by Lana and Andy Wachowski and Tom Tykwer.   Cloud Atlas owes its uniqueness to the ambitious casting; big stars play six roles each, appearing in all stories, and reprising their roles with equal elan and competence.

But what is Cloud Atlas trying to say to the contemporary man?  The six narratives are independent of one another and yet they are united in celebrating positive values, above all the dignity of all human beings.  Due to its complexity, however, this is a movie that may need several viewings to be fully appreciated, and even then it will be comprehended individually, in accordance with each viewer’s capacity to intuit its worth.  This would be a nice film to watch (even on DVD) with the whole family—it could lead to profound discussions even among teenagers.