Thursday, January 4, 2018

Deadma Walking

DIRECTOR:  Julius Alfonso  LEAD CAST:  Joross Gamboa, Edgar Allan Guzman, Dimples Romana, Candy Pangilinan, Nico Antonio SCREENWRITER:  Eric Cabahug  PRODUCERS:  Eric Cabahug, Vanessa de Leon  EDITOR:  Vanessa de Leon  MUSICAL DIRECTOR:  Von de Guzman  GENRE:  Comedy, Drama  CINEMATOGRAPHER:  Lee Briones  DISTRIBUTOR:  T-Rex Entertainment Productions  LOCATION:  Manila  RUNNING TIME:  109 minutes
Technical assessment: 3
Moral assessment: 2
CINEMA rating:  V14
Napag-alaman ni John (Joross Gamboa) na gawa ng cancer niya ay nalalapit na ang kanyang kamatayan.  Ang huling hiling niya sa matalik niyang kaibigang isa ring bakla, si Mark (Edgar Allan Guzman) ay ang magkunwari silang namatay na siya para habang buhay pa siya ay marinig na niya ang mga eulogy at sasabihin tungkol sa kanya ng mga tao sa burol niya.  Bagama’t sa simula ay asiwa si Mark sa gustong mangyari ni John, papayag na rin siya bilang pagbibigay sa kaibigang malapit nang pumanaw.  Bibili sila ng isang bangkay na siyang isisilid sa ataol at paglalamayan nang limang gab.  Tataba ang puso ni John sa mga maririnig mula sa mga naglalamay ka kakilala’t kaibigan, pero may mangyayaring hindi niya inaasahan.
Ano ito, kabaklaan na naman?  Maaaring iyan ang itanong ng manonood na nagsasawa na sa palasak nang presensiya ng mga bading sa pinalakang tabing.  Pero, ang Deadma Walking—na inakala ng iba sa simula ay isang zombie movie gawa ng pamagat nito—ay hindi lamang daw isang ordinaryong “gay movie” na nagpapatawa sa pag-iingay at kalaswaan, ayon sa mga gumawa nito.  Sa isang banda, tama ito, pagkat ang pelikula ay tumatalakay sa mga damdaming dinaranas ng lahat nang tao, maging lalaki, babae, bakla, o tomboy man siya—ang tapat na pagkakaibigan, halimbawa—na buong husay namang naitawid nila Guzman at Gamboa.  May isang elemento lamang na nakakadiskaril sa Deadma Walking, ang mga eksenang mapantasiya ni Eugene Domingo, na bagama’t amusing ay wala namang gasinong naiambag sa takbo o lalim ng kuwento, maliban sa… iyon na nga, ang hindi maiwasang dampi ng kabaklaan.
Bakit maiisipan ng isang taong pekein ang sariling kamatayan marinig lamang ang mga sasabihin ng iba tungkol sa kanya?  Sa pelikula, ipinapakitang ito ay dahil sa matinding pangungulila.  Si John, sa kabila ng kanyang kayamanan, ay may terminal cancer, ulila sa magulang, nangungulila sa kapatid na hindi man lamang dumalaw sa burol ng kanilang ina, at higit sa lahat, mamamatay siyang walang love life.  Gusto niyang malaman kung ano ang tingin ng tao sa kanya—ano ba ang pagkukulang niya at siya ay hindi maging masaya.  Ubod marahil siya ng lungkot kaya’t nagawa tuloy niya ang isang pagtataksil sa taong nagmamahal sa kanya nang dalisay.  Sa dulo ng pelikula ay ang mga katanungang: Ano ang ibinunga ng kanyang pekeng burol?  May maituturo ba sa kanya o sa manunuod ang pait na naidulot nito sa kanya? Tatalikuran na ba niya ang kabanidosahan niya at matutunang kilalanin ang tunay niyang sarili at ang halaga ng tunay na pagkakaibigan?
Tanong din ng CINEMA: makatarungan bang gamitin ang mga labi ng isang tao—ang pagbili ng isang bangkay—para lamang sundin ang luho ng isang nabubuhay?  Ang kalungkutan at pangungulila ng isang tao ay nag-uugat sa kakulangan ng Diyos sa kanyang buhay; hindi ito mapapawi ng anumang solusyon ng tao hangga’t hindi kinikilala ang ugat nito.  Iyan po ay isang katotohanang kayang unawain ng kahit sinong tao—girl, boy, bakla, o tomboy—ngunit kailangan ang katapatan upang lubos na magkahalaga ito sa pagbabago ng iyong buhay.