Paano Na Kaya

Cast: Kim Chiu, Gerarld Anderson, Melissa Ricks, Ricky Davao, Rio Locsin; Director: Ruel Bayani; Producers:; Screenwriter: Ralph Jacinto Quiblat, Carmille Andrea Mangampat; Genre: Drama; Distributor: Star Cinema; Location: Manila; Running Time: 100 mins;

Technical Assessment: 3
Moral Assessment: 3
CINEMA Rating: For viewers 14 and above

Matalik na magkaibigan sina Mae (Kim Chiu) at Bogs (Gerald Anderson) ngunit si Mae ay may lihim na pagtingin kay Bogs. Matagal itong kinimkim ni Mae habang si Bogs naman ay baliw na baliw kay Anna (Melissa Ricks). Bilang matalik na kaibigan, madalas tinutulungan pa ni Mae si Bogs sa mga gimik nito sa panliligaw kay Anna hanggang sa tuluyan nang maging magkasintahan ang dalawa. Ngunit isang araw ay bigla na lamang makikipag-hiwalay si Anna kay Bogs dahil may iba na pala itong mahal. Labis itong dadamdamin ni Bogs at ibibigay naman ni Mae ang kanyang todong suporta dito hanggang sa di-maiiwasang maibulalas ni Mae kay Bogs ang pinakatatago niyang damdamin para dito. Ito ang maghuhudyat ng pagtatapos ng kanilang pagiging magkaibigan at magsisimula na silang maging magkasintahan. Maayos na sana ang lahat sa kanilang dalawa nang biglang magbalik sa buhay ni Bogs si Anna. Dito magsisimulang mapaisip si Mae kung talagang minahal nga ba siya ni Bogs o naging panakip-butas lamang siya.

Kung tutuusin ay walang gaanong bago sa kuwento. Dalawang matalik na magkaibigan na magkaka-ibigan. Halos walang pinag-iba ang takbo ng kuwento sa mga nakagawian nang palabas na may parehas na tema. Pinakabago na lang marahil ay ang mga nagsiganap na pawang maiinit na tambalan ng makabagong henerasyon. Mahuhusay naman ang kanilang naging pagganap. Higit na mahusay ang mga pangalawang tauhan na nagpatibay pang lalo sa bigat at lalim ng daloy ng kuwento. Maayos naman ang pagkakadirehe at tama ang timpla ng mga emosyon sa bawat eksena. Yun nga lang, may mga linyang pawang luma at gasgas nang maririnig sa ibang mga pelikula. Sa kabuuan ay dama ang pagiging luma ng materyal. Hindi malinaw kung ano ang kaaya-ayang katangian ng mga tauhan upang sila ay magmahalan o mahalin. Magdudulot ito ng labis na kalituhan sa tunay na kahulugan ng pagmamahal.

Umikot ang buong kuwento sa tema ng pagmamahal at sa maraming uri nito na sa bandang huli’y pawang magkaka-kabit at magkakarugtong. Sinasabi ng pelikula na sa tahanan unang natututunan ang pagmamahal. Kung salat nito sa mga tahanan ay hahanapin ito sa labas at walang kasiguruhang matutunan at magagampanan ito ng maayos sa kabila ng kakulangan nito sa pamilya. Ito ang ipinakita sa relasyong Mae at Bogs. Parehas silang naghahangad ng pagmamahal sa kani-kanilang pamilya. Si Mae, sa kanyang ama, samantalang si Bogs, sa kanyang ina. Nagawa nilang punan ang mga kakulangang ito sa lalim ng kanilang pagkakaibigan hanggang sa sila’y tuluyang maging magkasintahan ngunit pawang hindi pa rin naging sapat ang isa’t-isa upang punan ang anumang kakulangan. Magandang mensahe ito sa mga pamilya upang kanilang pagtibayin ang pagmamahal sa loob ng tahanan dahil ito ang magiging matibay na pundasyon ng kahit sinong magmamahal. Anu mang labis at kulang ay makasasama maging sa pagmamahal. Ang ama ni Mae ay naging malabis sa pagnanais na mapabuti ang anak na sa bandang huli’y labis na sama ng loob lamang ang naitanim sa puso nito. Naging malabis din ang ibinuhos na pagmamahal ni Mae sa kanyang kaibigang si Bogs na halos makalimutan na niya ang kanyang sariling kapakanan. Ngunit magandang pundasyon din ng pagmamahalan ang pagkakaibigan bagama’t mahirap itong panindigan. Sa bandang huli nama’y namayani pa rin ang wagas na pag-ibig at walang hindi bumubuti kung paiiralin ang unawaan at pagpapatawad.

The Blind Side

Cast: Sandra Bullock, Tim McGraw, Quinton Aaron, Jae Head, Lily Collins; Director: John Lee Hancock; Producers: Gil Netter, Broderick Johnson, Andrew Kosove; Screenwriter: John Hancock; Music: Carter Burwell; Editor: Mark Livolsi; Genre: Drama; Cinematography: Alar Kivilo; Distributor: Warner Bros. Pictures; Location: USA; Running Time: 100 mins.;

Technical Assessment: 4
Moral Assessment: 4
CINEMA Rating: For viewers age 13 and below with parental guidance

African-American teenager Michael Oher's a.k.a Big Mike (Quinton Aaron) feels outcast in a Christian school due to variety of reasons from his low academic qualification to his big body frame for his age, skin color and being oddly silent apparently due to his complicated childhood. When Leigh Anne Tuohy (Sandra Bullock) sees Michael wandering in the street on one cold night, she invites him to sleep over in the house with her family -- husband Sean (Tim McGraw) and children SJ (Jae Head) and Collins (Lily Collins). The generosity of Touhy family does not end with overnight place of sleep for Michael but finding a new family where he is loved and accepted. On discovery of his niche in playing football, he gets the full support of the Tuohy family to the point of going all the way to process legal guardianship for him and get a tutor to improve his academic profile. When Michael starts to make a name in sports, tempting scholarship packages come to his plate from different schools. However, when he finally chooses one, those schools that he rejects make him believe that Tuohy family's motivation for helping him is to influence his decision for choice of school. After all those things done for him by Tuohy family is Michael up to be cynical about them, isolates himself and feels outcast again? How about the promising sports career?

Based on the book Evolution of a Game, The Blind Side offers an inspiring story complimented by excellent treatment by the director and the casting that fits each character. There are combined drama and comedy, conventional and unconventional family settings, and theme of social relevance. The lines are meaningful and put to life by good portrayal of the actors especially Bullock. The cinematography captured the settings for a good production design to establish highlight of each scene. Overall, film The Blind Side is way above in the technical aspects and keep up to the essence of a very good story.

The film shows that an act of kindness cannot be contained, there is overflow. Leigh Anne influenced others primarily her family then the coach, the teachers and school officials to extend kindness to Michael, and this creates a pleasant environment for everybody. It brings positive change not only to the recipient but also to the giver. The film projects both a strong and soft woman in the character of Leigh Anne, an understanding and supportive husband, obedient and loving children to their parents. The film is also a good reminder for key people in the schools, sports, law enforcer of their responsibility to make or unmake a person especially at a young age. Rather to look at each young person as an opportunity to see potentials of good citizens in the making. Whilst the story is about Michael, the key messages to address the moral dimension are found in the people around him. Overall the film offers a lot of positive values not only in the family situation but throughout the school, community and society at large.

Fidel

Cast: Lance Raymundo, Andrea del Rosario, Snooky Serna, Ma. Isabel Lopez; Director: Mark Shandii Bacolod; Screenwriter: Charlotte Dianco; Music: ; Editor: Orlean Joseph Tan; Genre: Drama; Cinematography: Rain Yamson III; Distributor: Piperstorm Pictures and Periwinke Entetertainment; Location: Manila; Running Time: 90 mins.;

Technical Assessment: 2
Moral Assessment: 3
CINEMA Rating: For mature viewers 18 and above

Si Fidel (Lance Raymundo) ay nagpunta ng Dubai upang magtrabaho at makatulong sa pamilya. Ngunit isang araw ay mababalitaang siya ay nakulong dahil napatay niya ang kanyang amo. Ayaw sabihin ni Fidel kung bakit niya pinatay ang kanyang amo. Inamin lamang niya ng agaran ang krimen. Kahit pa pinapayuhan siya ng kanyang abogado na sabihing “self defense” ang nangyari ay hindi niya ginagawa. Nang mabalitaan ito ng kanyang pamilya sa Pilipinas ay hindi sila makapaniwala dahil sa kanilang pagkakakilala dito ay mabuting tao si Fidel at walang kakayahang gumawa ng krimen. Gagawin nila ang lahat upang matulungang mapalaya si Fidel kung kaya’t makakarating ang kuwento ni Fidel kay Vega (Andrea del Rosario), isang reporter na naghahanap ng istorya upang mailigtas ang kanyang programa sa telebisyon na sumasadsad ang ratings. Susubukang imbestigahan ni Vega ang kaso ni Fidel kasabay ng intensiyong tulungan ito. Ngunit sadyang hindi mapagsasalita si Fidel sa tunay na dahilan ng pagpatay niya sa kanyang amo. Ano kaya ang itinatagong lihim ni Fidel?

Hindi karaniwan ang kuwento ng Fidel. Nagsubok itong maghain ng isang kuwentong bihirang pasukin at pag-usapan sa publiko dahil na rin marahil sa pag-iiwas ng karamihan sa kahihiyan. Maganda sana ang kuwentong nais tahakin ng pelikula ngunit pawang napako ito sa iisang punto lamang na hindi naman nagkaroon ng maigting na pagtatapos. Nasayang ang dapat sana’y magandang materyal pampelikula. Naging melodramatiko ang pelikula sa halip na harapin ang mga tunay na problema na kinakaharap ng bida kasabay ng maraming sakit ng lipunan. Marami ding kahinaan sa direksiyon kung kaya’t nasayang ang galing ng mga tauhan. Hindi tumataas ang emosyon maging sa mga eksena na dapat sana’y may matinding tensiyon. Bagkus, walang anumang naramdaman ang manonood sa mga eksenang ito.

Bagama’t isang maselang paksa ang tinalakay ng Fidel, nanatili itong wagas sa hangaring maghatid ng kuwento ukol sa dignidad at pagpahahalaga sa karapatang-pantao. Hindi nagpadala ang pelikula sa tawag ng pang-aabuso ng media na siya mismong nais labanan nito. Ipinakita sa Fidel kung paanong nawawalan ng kapayapaan ang taong gumawa ng krimen. Hindi nito kinukunsinte ang kasalanan bagkus ay ipinakitang ito ay may karampatang parusa. Hindi nga naman maitatama ng mali ang isang pagkakamali. Nang ilagay ni Fidel ang batas sa kanyang mga kamay ay ninais niyang ipaghiganti ang kanyang dignidad ngunit alam din niya ang magiging kanyang kahihinatnan kapag ginawa niya ito. Hindi niya tinakasan ang krimen, sa halip ito ay kanyang hinarap. Yun nga lang ay pawang mas namayani pa rin sa kanya ang kahihiyan sa halip na sabihin ang katotohanan. Sa bandang huli nama’y pinalaya pa rin ang kanyang damdamin sa pagsasabi nito ng katotohanan sa kanyang mga magulang. Mabigat man, ay kinailangan niyang tanggapin ang parusang nakaatang sa kanya. Mahalaga rin ang mensahe ng pelikula ukol sa ginagawang pang-aabuso ng mass media sa mga dapat sana’y tunay na kuwento ng mga totoong tao. Sa madalas na pagkakataon, hindi ang pagtulong sa kapwa ang namamayani sa kanila kundi ang pagpapayabong ng negosyo o posisyon sa trabaho na sa halip na pumanig sa katotohanan ay nagnanais lamang na gamitin at abusuhin ang kuwento upang bumenta lamang ang programa. Ang puntong ito ay maliwanag namang naisaad sa pelikula. Sayang nga lang at ang kabutihang-loob ni Fidel ay hindi naging sapat upang nalagpasan sana niya ng mas maayos ang kanyang kalagayan sa halip na ilagay ang batas sa kanyang mga kamay. Ang sensitibong tema ng pelikula ay nararapat lamang sa mga manonood na nasa wastong gulang.

The Imaginarium of Doctor Parnassus

ASSESSMENT ONLY
Cast: Johnny Depp, Heath Ledger, Jude Law, Lily Cole, Colin Farrell, Christopher Plummer, Tom Waits, Andrew Garfield, Peter Stormare, Verne Troyer; Director: Terry Gilliam; Producers: Amy Gilliam, Terry Gilliam, Samuel Hadida, William Vince; Screenwriters: Terry Gilliam, Charles McKeown; Music: Jeff Danna, Mychael Danna; Editor: Mick Audsley; Genre: Fantasy/Comedy; Cinematography: Nicola Pecorini; Location: London; Running Time: 120 mins;

Technical Assessment: 3.5
Moral Assessment: 2.5
CINEMA Rating: For viewers 14 and above

BRIEF FILM SYNOPSIS

A traveling theater company gives its audience much more than they were expecting.

A fantasy film that follows the leader of a traveling theater troupe who, having made deal with the Devil, takes audience members through a magical mirror to explore their imaginations.

ADDITIONAL REMARKS:

Everyone has to make a choice between good and evil but the choice should be clear.

Old Dogs

ASSESSMENT ONLY
Cast: John Travolta, Robin Williams, Kelly Preston, Seth Green, Matt Dillon, Rita Wilson, Dax Shepard, Bernie Mac, Luis Guzman, Ella Bleu Travolta, Conner Raybun, Lori Loughlin,Justin Long; Director: Walt Becjer; Producers: Andrew Panay, Robert L. Levy, Peter Abrams; Screenwriters: David Diamond, David Weissman; Music: John Debney; Editor: ; Genre: Family Oriented Comedy; Distributor: Walt Disney Studios; Location: Connecticut, USA; Running Time: 88 mins.;

Technical Assessment: 3
Moral Assessment: 3
CINEMA Rating: For viewers age 13 and below with parental guidance

BRIEF FILM SYNOPSIS

Two best friends – one unlucky-in-love divorcee and the other a fun-loving bachelor – have their lives turned upside down when they're charged with the care of 7-year-old twins while on the verge of the biggest business deal of their lives. The not-so-kid-savvy bachelors stumble in their efforts to take care of the twins, leading to one debacle after another, and perhaps to to new-found understanding of what's really important in life.

ADDITIONAL REMARKS: Parenting is a skill to be learned.

Sherlock Holmes

Cast: Robert Downey Jr., Jude Law, Rachel McAdams, Mark Strong, Eddie Marsan; Director: Guy Ritchie; Producers: Susan Downey, Dan Lin, Joel Silver, Lionel Wigram; Screenwriters: Michael Robert Johnson, Anthony Peckham; Music: Hans Zimmer; Editor: James Herbert; Genre: Action/ Adventure/ Crime; Cinematography: Philippe Rousselot; Distributor: 20th Century Fox; Location: UK; Running Time: 128 mins;

Technical Assessment: 3.5
Moral Assessment: 3
CINEMA Rating: For viewers 14 and above

Before the fiendish Lord Blackwell (Mark Strong) can claim his sixth victim in a satanistic rite, master sleuth Sherlock Holmes (Robert Downey Jr.) and his sidekick Dr. Watson (Jude Law) burst into the scene and put the situation under control before the police arrive. Lord Blackwell is sent to the gallows but before the serial killer is hanged he prophesies that the murders will continue even after his execution. He is buried in a sealed tomb but in time is seemingly resurrected, beginning an exhilarating chase where clues are hunted and mysteries unraveled. As Blackwood predicted, the chaos and the mayhem continue, giving fresh challenges to Holmes and Watson. Things take a mystifying turn as Blackwell is discovered to be a member of a magic society.

A creation of author Sir Arthur Conan Doyle (1859-1930), Sherlock Holmes is probably the best known detective in English (if not world) literature. The character has captivated readers so that it has been incarnated and reincarnated on film a countless number of times by a roster of actors that includes Charlton Heston, Roger Moore and Leonard Nimoy, “types” so different from one another. Now given new life and almost superhero status through the direction of Guy Ritchie, Robert Downey Jr.’s Sherlock Holmes may yet appeal to current audiences, whether or not they have encountered Holmes in Conan Doyle’s 56 short stories and four novels starring the character. When not sleuthing, Holmes is a boorish, arrogant know-it-all, unbearably self-absorbed and yet quite sympathetic. Such traits are apparent in Downey’s brilliant performance which is even given added fire by Law’s Watson. Their timing and chemistry make their action sequences thrilling and their bickering very amusing.

Detective movies are hardly material for discussions on morality or ethics, since audiences watch them for their suspense and brain-wracking value. They know that there are bad guys who must be punished in the end but fans are more interested in finding out who did what and how—how investigations are conducted, how mysteries are unraveled, and if their own calculations are validated in the conclusion. Detective movies challenge their fans to be vicarious detectives themselves, and Sherlock Holmes affords them that one pleasure. If you are looking for a whodunit with a witty script, a whiff of comedy and loads of action, Sherlock Holmes is it.

Rebound

Cast: Catherine Zeta-Jones, Justine Bartha; Director: Bart Freundlich; Producers: ; Screenwriters: Bart Freundlich; Producer Bart Freundlich, Mark Gill, Robert Katz, Tim Perell; Music: Clint Mansell; Genre: Drama / Romantic Comedy; Distributor: ; Location: New York, USA; Running Time: 96 mins.;

Technical Assessment: 3
Moral Assessment: 2
CINEMA Rating: For mature viewers 18 and above

Sandy (Catherine Zeta-Jones), has turned 40, separated from her husband and looking for a new job in a new city and trying to get over the pains and heartaches. She rents an apartment above a popular coffee shop with her two children. Aram Finklestein (Justine Bartha), a 25 year old college graduate, also recently divorced and unsure of what to do with his life, decides to work in the coffee shop, wasting his time with dead end jobs until something exciting comes up. Luck has it for Sandy as Aram turns out to be a superb nanny for her two children, allowing her to explore and improve her career and personal life. Aram becomes close to Sandy’s children and eventually to her as well. Conflicts and arguments arise when age and personality differences come in the way. Will this May-December affair have a happy ending after all?

The movie Rebound tickles the heart and appeals to young ones in love as well as young once in a matured love. The story, although not entirely original, develops effectively. The acting is believable and impressive while Zeta-Jones and Barth’s chemistry, although falling short at times, is still authentic. There were issues that could have been explored more to give the movie a new flavor and depth. For instance, while they touch the question of age differences, the subject is never really explored. Technical aspects of the film are well crafted, clean and respectable. Direction is almost brilliant with great visualization of a good nanny and subtle and witty interpretation of the comical romantic scenes. Overall, the movie is quite an enjoyable entertainment.

There are several unacceptable themes within the story. One, the premarital sexual relationship between employer and employee is both inappropriate and immoral. Some would also find imprudent that the movie treats as a joke the scene where Sandy’s children witness the sexual act. On the other hand, REBOUND offers a quick peek at authentic human emotions. Friendship is illustrated when Aram becomes attached to the children and remains friends with Sandy even after five years of separation. True love is exemplified when 15 years in between and the physical distance within five years are not enough reasons to douse each other’s feelings for each other. REBOUND, sans the novelty of a May-December love story, provides a good insight on human relationships. However, because of some problematic themes and situations, the movie is better suited for the mature adult audience.

Puntod

Cast: Baby Forteza, Sheree, Mark Gil, Arnold Reyes, Pekto; Director: Cesar Apolinario; Producer: ADC Productions; Screenwriters: Tammy Dantes, Cesar Apolianrio and Melchor Encabo; Genre: Drama; Location: Manila; Running Time: 100 mins;

Technical Assessment: 2.5
Moral Assessment: 2.5
CINEMA Rating: For mature viewers 18 and above

Si Baby (Barbie Forteza) ay isang pipi’t bingi na bata na lumaki sa isang mahirap na komunidad sa tabi ng estero. Pamumulot ng mga basura sa lawa ng Maynila ang tanging pinagkakakitaan niya mula nang maulila siyang lubos. Araw-araw, tinitiis niya ang kahirapan ng buhay kapiling ang kanyang mapang-abusong nakatatandang kapatid na si Sarah (Sheree). Ang tanging nagpapasaya na lamang kay Baby ay ang palagian niyang pagdalaw sa puntod ng ina. Dito lamang siya nakakaramdam ng kapayapaan at pakiramdam niya’y may karamay siya sa buhay kapag siya’y naririto. Ngunit kahit ang mumunting kasiyahang ito’y mawawala sa kanya nang tanggalin ang mga labi ng kanyang ina sa puntod nito dahil hindi na sila nakakabayad ng kaukulang upa. Dahil dito, pagsusumikapan ni Baby na maibalik ang mga labi ng ina sa puntod nito sa pamamagitan ng pag-iipon ng pera. Sa tulong ng ilang kaibigan, magdodoble-kayod si Baby upang makaipon. Ngunit hindi pa rin magiging madali ang lahat para sa kanya at sa kanyang mga kaibigan.

Maraming ninais sabihin ang pelikula ukol sa kahirapan ng buhay. Ipinakita ng Puntod ang malabis na karukhaan sa mata ng isang batang puno ng pag-asa. Kahanga-hanga na sana ang simulain ng pelikula ngunit naging pawang mababaw at manipis pa rin ang kinalabasan nito sa kabila ng lawak ng sinakop nito sa mga usaping panlipunan. Marahil naging masyadong gigil ang mga may likha ng pelikula na paigtingin ang kanilang mensahe ukol sa kahirapan at kapabayaan ng gobyerno. Labas tuloy ay naging malabis ang pelikula sa pagpapakita ng maraming mukha ng kahirapan na halos wala na ring mararamdamang simpatya ang manonood. Nalimutan nitong maghain ng isang kaiga-igayang kuwento na magpupukaw sa natutulog na damdamin ng mga manonood. Sa halip ay naging isang mahabang sermon at komentaryong pangsosyal at politikal lamang ang pelikula. Sayang at may husay pa naman ang mga nagsiganap. Hindi malaman ng mismong pelikula kung ang nais ba nilang ipahatid ay lungkot o saya sa gitna ng kahirapan. Maraming tauhan at pangyayari ang pawang hindi kapani-paniwala kahit pa hango sa tunay na buhay ang kuwento.

Paano nga ba dapat ipakita ang mukha ng kahirapan? Ano ba ang tunay na kalagayan ng mga mahihirap sa lipunan? Hindi masama at lalong hindi kasalanan ang pagiging mahirap kung kaya’t hindi naman talaga problema kung ipakita man sa pelikula ang mukha nito. Ipinakita sa Puntod ang lahat ng mabaho, marumi, kabulukan at kawalang-pag-asa sa kahirapan, pero hindi pa rin naging malinaw kung ano ang ibig nitong sabihin. Pawang ipinakita ng pelikula ang kawalang-lakas at kawalang kapangyarihan ng mga mahihirap sa lipunan. Wala silang lakas sa mga mayayaman, mga pulitko at maging ang Diyos ay hindi sila pinapakinggan. Pinapalabas ng Puntod na sadyang may mga lugar pa rin sa lungsod ang tila tinalikuran na ng Diyos. Maging ang natitirang mabubuting tao ay nagiging masama rin kalaunan o kung hindi ma’y nauuwi sa masamang kapalaran. Talamak ang kasamaan at ang lipunang ipinakita sa pelikula ay walang kinikilalang Diyos, batas, gobyerno at kahit anumang kabutihan. Ang ilang salitang ginagamit din sa pelikula ay nakakabahala. Maaring ito ay totoong nangyayari ngunit para saan ba ang pagpapakita pa nito? Lumutang naman bilang sentro ng kuwento ang isang batang puno ng pag-asa at pagmamahal sa kapatid at kaibigan ngunit ipinalabas nilang ang kabutihang ito ay napakaliit kung ikukumpara sa napakalawak na lipunang hindi kumikilala sa kahalagahan ng buhay, kabutihan ng tao at pagmamahal ng Diyos. Sa mundong ipinakita sa Puntod, mas nakakalamang ang masama sa mabuti at walang lugar ang pag-asa para sa mahihirap. Ang mga kababaihan ay inaabuso at karamihan ay nauuwi sa maagang prostitusyon. Ilan lamang ito sa maseselang konseptong inilahad sa pelikula na hindi naman nabigyang-hustisya sa kabuuan. Bagama’t ang pangunahing tauhan ay isang bata, hindi nararapat ang pelikula sa mga manonood na wala pa sa hustong gulang.

Alvin & the Chipmunks; Squeakquel

ASSESSMENT ONLY
Cast: Zachary Levi, David Cross, Jason Lee, Justin Long; Director: Betty Thomas; Screenwriters: Jon Vitti, Jonathan Aibel; Genre: Children/Family, Family-Oriented Comedy; Distributor: 20th Century Fox; Location: USA; Running Time: 88 mins;

Technical Assessment: 3
Moral Assessment: 3
CINEMA Rating: For viewers age 13 and below with parental guidance

BRIEF FILM SYNOPSIS

The new film, starring the Chipmunks and the Chipettes, follows in the footsteps of the original's blockbuster holiday 2007 release.

Now in the care of Dave Seville's newphew (Zachary Levi), the Chipmunks: Alvin, Simon and Theodore take a break from pop-music stardom and return to school. Almost immediately, the tiny rodents are given the giant task of saving their school's music program by winning a battle of the band's contest. Though the boys think winning the contest will be easy, romantic and musical sparks fly when they meet Brittany, Eleanor and Jeannette – also known as Chipettes.

ADDITIONAL REMARKS: mild rude humor

The role of the feminine and the spiritual in the film Avatar (A commentary)

By Teresa R. Tunay
CBCP Office on Women


There’s no doubt that Avatar, director James Cameron’s spectacular opus that’s wowing critics all over, is a comment on the greed of contemporary society, but it’s amusing to see how well-known film critics are spotting “hidden messages” in the movie.

Due perhaps to the profusion of symbols in the film, Avatar lends itself to so many interpretations. Times of London’s Ben Hoyle writes that the movie “contains heavy implicit criticism of America’s conduct in the War on Terror.” Roger Ebert of Chicago Sun-Times gives Avatar a perfect 4/4 score and says in his review that this “allegory on contemporary politics”… “has a flat-out Green and anti-war message (that is) predestined to launch a cult.” Will Heaven of the Daily Telegraph laments the film’s “racist subtext” as being “nauseatingly patronizing” because it is a white man who becomes the virtual savior of a colored people who wear “tribal jewelry” with long Rastafarian hairstyles.

It is not surprising that critics would read messages into the movie if they knew that its director James Cameron (of the Titanic fame) is himself a known environmental activist who publicly points an accusing finger at the industrial society as the chief culprit behind the purported global climate change. Cameron would say that Avatar does make overt references to certain points in American history to underline the greed of humans who shamelessly take what they want from nature and indigenous people without giving anything back in return.

What the critics seem to miss in Avatar and which CINEMA notes with almost tongue-clucking delight is its focus on the role of the feminine and the spiritual as the real savior of creation.

The message is strong though subtly articulated in the little details that the more intellectual, rational, masculine mind would overlook: respect for nature (don’t we call nature our “mother”?); the planet’s name Pandora (Mother Pandora, as in Mother Earth?); the value of waiting for and obedience to the will of the divine (passive, feminine, very Marian, in fact); the ability to see the divine in palpable phenomena (intuition, a woman’s domain); and the fact that it’s the female characters who are noble, intelligent, strong-willed, and who do the real thinking while the tempestuous, impulsive, bloodthirsty males smugly engage themselves in mindless destruction.

Princess Neytiri ( Zoe Saldana), is the personification of Woman as teacher—superior to her male pupil, of course—anointed to educate and train the earthling-avatar in the ways of the Na’vi. Without losing her femininity she displays the integrity and self-sufficiency of a strong woman, telling the man she likes, “You have a strong heart, but you are stupid and do stupid things; you’re like a baby!” She stands on her own, holds her own—a fearless female who won’t take sh*t from a wishy-washy man, and that’s why she’s beguiling despite her flat chest.

Neytiri’s mother, the queen, is the Na’vi’s version of the high priestess—she alone is entrusted the role of interpreting signs from their deity. She presides at gatherings in the hallowed ground where the Tree of Souls stands like a gigantic and luminous weeping willow tenderly guiding believers in the right path.

There’s the daring woman scientist Grace Augustine (Sigourney Weaver) who at first seems as driven and exacting as the marines she works with but who gradually mellows as repeated interaction with the Na’vi stirs and allows her superior self to justify her efforts and redeem her towards the end. This character shows conversion, an act of grace in the Christian universe of discourse. (Mr. Cameron, does this explain her name Grace Augustine?)

The aviatrix Trudy (Michelle Rodriguez) is another valiant woman whose tough go-go-go exterior belies a maternal conscience that would not tolerate the destruction of the peace-loving and innocent Na’vi.

Even the name of the race, Na’vi, sounds too close to “navel” or “bellybutton” as it’s popularly called: that hollow in the surface of the stomach where the umbilical cord is tied after being cut at birth. We wonder whether writer-director James Cameron intended this. The navel symbolizes the connectedness of the baby to its mother. Might the name “Na’vi” also symbolize the Na’vi’s connectedness to their “mother planet” Pandora? The Na’vi respect and protect their environment; they are aware that they owe their life to it.

Come to think of it, is there anything Na’vi-made on Pandora? Skyscrapers, automobiles, shopping malls, roads, like the man-made things on Earth? It seems only their clothing and jewelry and bows and arrows are Na’vi-made—for protection from elements, aesthetics, hunting and self-defense? Everything else is natural, even the monstrous but graceful flying dragons each Na’vi adult uses for mobility which must be tamed before they can be mounted.

I did not notice Na’vi-made dwellings, for the whole planet—despite the presence of elephant-size rhinoceri with snouts like a hammerhead shark—looks like a generous, hospitable and beneficent home where communities do meet and mate outdoors. So what are they fleeing from when their land is under attack from the gung-ho earthlings? I need to see the movie again.

The Na’vi’s connectedness to nature is made manifest in their bodies, too—they have glitters on their faces, as though they sweat mercury—just like the numerous things bred and nurtured by their land: flora and fauna that mesmerize one with their glow.
The ground from which the Tree of Souls rises shines with a luminosity that seems to issue from the planet’s womb (there again, a feminine thing!). And where healing takes place (if the Divine so wills), life-giving energy comes in the form of light, creeping like veins or tentacles out of the ground and reviving the near-dead. Even the sign demonstrating the anointing of the avatar uses light-emitting creatures—insects or flowers (?) materializing from thin air and alighting like milkweed seed on the chosen one until he dazzles with a white light that burns but neither burns nor blinds. (Talk about the Burning Bush and Jesus’ Transfiguration on Mt. Tabor!) Everywhere on Pandora there is light, light, light!

So, isn’t light a quality of the enlightened? And isn’t enlightenment the desire and work of the Spirit? Avatar is more than just a political statement, a battle-cry to save the environment, or (as some other film-critics see it) a sci-fi movie with a clunky, clicheic script. More than anything else it’s a call to restore our sense of the sacred, a tribute to the primacy of the spirit, and a paean to the power of the feminine to revive the spirit to save a decaying world.

Teresa R. Tunay
CBCP Office on Women/CINEMA

Wapakman

Cast: Manny Pacquiao, Krista Ranillo, Rufa Mae Quinto, Bianca King; Director: Topel Lee; Producers: Wilson Tieng; Music: Von de Guzman; Genre: Action/ Drama/ Sci-Fi; Distributor: Solar Entertainment Corporation; Location: Philippines;

Technical Assessment: 3
Moral Assessment: 3.5
CINEMA Rating: For viewers 14 and above

Ulirang ama si Magno Meneses (Manny Pacquiao) sa kanyang apat na anak at isang ampon, nagtatrabaho naman sa Italya bilang isang DH ang kanyang maybahay na si Magda (Ruffa Mae Quinto) sa internet lamang nila ito nakakausap. Sa kanyang debosyon at sipag na itaguyod ang mga bata, anupa’t siya’y ama’t ina na rin ng mga ito, datapwa’t hindi alam ng mga ito ang kanyang hanapbuhay sa kompanya ng poso negro. Sa isang hindi inaasahang pangyayari, malalanghap ni Magno ang isang imbensiyong kemikal na ipinapanakaw ni Dr. Rex (Jojo Alejar), isang mad scientist, mula sa imbentor nito. Nakapagbibigay ng kakaibang lakas ang kemikal na ito. Darating ang pagkakataong kakailanganin ang pagtulong ni Magno sa isang kahip[itan, at doon niya matutuklasan ang kanyang di pangkaraniwang lakas, hanggang sa siya’y taguriang “Wapakman”

Kapuna-punang pinakamahina sa takilya ang Wapakman noong Manila Film Festival. Nag-iisa po sa sinehan ang CINEMA reviewer noong siya ay manood, at ayon din sa mga takilyera, pinaka-kaunti daw ang benta nito. Marahil, higit na gusto ng madla na panoorin ang tunay na lakas ni Manny Pacquiao bilang boksingero kaysa sa pantasya niyang lakas bilang isang superhero. Kung tutuusin, hindi naman magpapahuli ang Wapakman sa iba pang mga pelikulang tampok sa Manila Film Festival. May pagka-spoof pa nga ito, pinaghalong komedya at drama, at nasa lugar naman ang anumang matatawag nitong “toilet humor” pagkat ang trabaho mismo ng karakter ni Pacquiao ay, sa kanyang sariling salita, “Taga-sep-sep ng ebak.” Kapuri-puri pa nga na sa kabila ng ganitong trabaho, ay hindi kinapital ito ng direktor upang gawing totoong “toilet humor” ang mga patawa dito. Sana lamang ay hindi masaktan ang mga Bisaya sapagkat ang kanilang kakatwang pananalita ang isa sa mga lumutang na puhunan upang mapatawa ang nanonood. Mahusay ang interpretasyon ni Alejar bilang mad scientist; sa kabilang dako, gasgas na plaka na ang arte at pananalita ni Quinto bilang isang sexpot. Mayroon ding nagsasabing tuyot ang pagganap ni Pacquiao, subalit totoo man yon, akma naman sa pagkatao ng papel niya na kimi, siryoso sa buhay, at pasensyosong lalaking na-“torotot” ng kanyang seksing maybahay.

Mapapatawa na marahil ng madla ang ilang teknikal na kakulangan ng Wapakman, sapagkat sadyang hitik naman ito sa mga values na dapat ay itaguyod natin sa mga panahong ito—tulad ng pagmamahal sa gawain gaano mang kahamak ito sa mata ng tao; ng pagiging tapat sa asawa at ulirang ama sa kabila ng kataksilan ng babae; ng paggamit ng kapangyarihan tungo sa ikabubuti ng balana; ng pagiging mapagkumbaba sa kabila ng katanyagan; ng takot sa Diyos at pagiging tapat sa sarili, at iba pa. Ito’y mga aral na mapapakinabangan ng mga “marunong bumasa” sa ating lipunan. Maraming mapapag-usapan ang mga guro at kabataan, ang mga anak at mga magulang, sa pelikulang Wapakman—mga katanungang humihingi ng kasagutang hindi pagtuunan ng pansin ng mga “bingi” sa ating mga tagapamuno. Kailangan ba natin talagang magtrabaho sa labas ng bansa sa kabila ng mga panganib na dulot nito sa pamilya? Ang mga nakatapos lamang ba ng kolehiyo at nagtatrabaho sa malilinis na opisina ang may karapatang ipagmalaki ang kanilang trabaho? Hindi ba sapat nang maging tapat, marangal at malinis ang puso ng ating mga magulang upang sila ay ating ikaligaya at ipagmalaki? May hanggahan bang kinikilala ang pagpapatawad sa nagkasala? Bagama’t may masamang ipinakikita ang pelikula (ang hantarang pagtataksil ni Magda), sa dulo’y mamamasid naman ang tagumpay ng kabutihan sa pagbabagong-loob ng kanyang panganay na anak. Sayang at hindi gasinong pinapansin ng mga manonood ang Wapakman. Lata man ang kuwento nito, tanso man ang pagkakaganap, tunay na ginto ang mensahe ng pelikula. Higit pa sa sulit sa halaga ng tiket.

Mano Po 6; A Mother's Love

Cast: Sharon Cuneta, Zsa Zsa Padilla, Heart Evangelista, Ciara Sotto, Christopher de Leon, Kris Aquino, Boots Anson-Roa; Director: Joel Lamangan; Screenwriter: Roy Iglesias; Genre: Drama; Distributor: Regal Films; Location: Manila; Running Time: 120 mins;

Technical Assessment: 2.5
Moral Assessment: 3
CINEMA Rating: For viewers age 13 and below with parental guidance

Si Melinda (Sharon Cuneta) ay bunga ng pagmamahalan ng dalawang lahi. Ang kanyang ina (Boots Anson-Roa) ay isang purong Tsino habang ang kanyang ama naman ay isang Pilipino. Ito ang dahilan kung bakit itinakwil sila Melinda ng pamilya ng kanyang asawang purong Tsino (Christopher de Leon). Malas daw ang kanilang pagsasama dahil hindi puro ang pagka-Tsino ni Melinda. Magkakaron sila ng apat na anak pero ang pangalawa sa panganay na si Stephanie (Heart Evangelista) ay mapapalapit ng husto sa pamilya ng asawa ni Melinda, at dahil hindi gusto ng mga ito si Melinda ay sisiran siya ng mga ito sa kanyang anak. Nangunguna sa paninira kay Melinda ang kanyang hipag na si Olive (Zsa Zsa Padilla). Tuluyang mapapalayo si Stephanie sa kanyang ina nang mamatay ang kanyang ama at palabasin nila Olive na si Melinda ang dahilan. Aangkinin nina Olive ang mga anak ni Melinda at maiiwan lamang sa kanya ang kanyang panganay na si Carol (Ciara Sotto). Gagawin lahat ni Melinda ang paraan upang mabawi ang kanyang mga anak ngunit sadyang makapangyarihan at maimpluwensiya ang pamilya ni Olive. Nang mamatay ang ina ni Melinda, pansamantala niyang ititigil ang pakikipaglaban para makuha ang mga anak. Magsusumikap siyang umangat sa buhay upang maging mayaman at makapangyarihan nang sa gayon ay magkaron siya ng lakas na mabawi ang mga anak. Magawa pa kaya niya ito gayong tuluyan nang lumayo ang loob sa kanya ng kanyang mga anak lalo na si Stephanie?

Muling ipinakita ng Mano Po 6 ang pagsasanib ng kulturang Tsino at Pilipino. Naging epektibo ito sa ilang aspeto ngunit hindi pa rin matagumpay sa kabuuan. Sa dami ng tauhan, madalas malihis ang kuwento sa kung sino-sino at kung anu-ano. Masyadong abala ang kuwento sa maraming bagay at nalilimutan nitong pagtuunan ng higit na pansin ang nararapat na daloy ng damdamin. Naging karikatura lahat ng tauhan sa kuwento. Walang totoong tao sa kanila. Maliban sa mga tunay na Tsinong nagsiganap, hindi kapani-paniwala ang pagiging Tsino ng marami sa tauhan. Walang gaanong maramdaman sa mga eksena dahil hindi binusisi ang pag-arte maging ang kabuuang kwento. Sayang ang ilang magagandang kuha ng kamera at malinis na musika at tunog. Ang mada-drama sanang eksena ay nagiging komedya dahil sa maling pag-trato ng direktor. Sa halip na magbigay ng makabago at angkop na larawan ng mga Tsino sa Pilipinas, pinaigting pa ng Mano Po 6 ang anumang masamang imahe meron ang mga Tsino sa Pilipinas.

Pinaka-sentro ng kuwento ng Mano Po 6 ang dalisay at walang maliw na pagmamahal ng isang ina sa anak. Maliwanag itong naipakita sa dalawang henerasyon ng ina sa pelikula na ipinaglaban ang kani-kanilang mahal sa kabila ng pagtutol ng ilan. Kahanga-hanga ang ipinamalas na pagmamahal ni Melinda sa kanyang mga anak. Yun nga lang, may ilan pa ring pag-abuso sa kapangyarihan na ipinakitang katanggap-tanggap sa pelikula katulad ng pakikipag-sabwatan sa pulis upang idiin sa maling krimen ang isang tao. Hindi man ito ang pangunahing kuwento, nakaapekto pa rin ito sa dapat sana’y dalisay na katauhan ni Melinda. Nabahiran na rin siya kahit papaano ng kaunting kasamaan dahil sa kanyang pag-angat sa buhay nang gawin niya ito. Naging malabis naman ang pagrerebelde ng anak sa magulang sa pelikula. Ipinakita pang isa itong paraan upang mapansin ng magulang. Nariyan din ang pagtatalik sa labas ng kasal. Ngunit sa kabuuan ay lumutang naman ang magagandang mensahe ng pelikula ukol sa pagpapahalagang moral, pagmamahalan at pagpapatawad. Sa bandang huli’y nagwawagi pa rin ang mga inaapi at ang masasamang-loob ay napaparusahan kundi man ng batas ng tao ay ng batas ng Diyos. Pinahalagahan din ng pelikula ang pagtitiyaga at pagtitiis bilang mahalagang parte ng kabuuan ng isang pagkatao. Nariyan din ang aral ng pelikula ukol sa mga pamihiin ng suwete o malas. Na ang tao ang gumagawa ng kanyang kapalaran at hindi ang ano pa mang kaugalian o maling paniniwala. At sa Diyos nanggagaling ang anumang biyaya. Higit sa lahat, binigyang halaga ng Mano Po 6 ang kahalagahan ng pamilya sa lipunan, anumang lahi ang pinagmulan.

Nobody, Nobody but Juan

Cast: Dolphy, Eric Quizon, Eddie Garcia, Pokwang, Heart Evangelista, Jeffrey Quizon, Eugene Domingo, Vandolf, G Tongie; Director: Eric Quizon; Producer: Rodolfo Quizon; Screenwriters: Eric Quizon and Bibeth Orteza; Music: ; Editor: ; Genre: Comedy/ Light Drama; Location: Philippines and US; Running Time: 100 mins;

Technical Assessment: 2.5
Moral Assessment: 3
CINEMA Rating: For viewers age 13 and below with parental guidance

Residente si Juan Dela Cruz (Dolphy/Jeffrey Quizon) sa isang "home for the elderly" sa America. Bagamat pag-aari ng sarili niyang anak na si Mario (Eric) at ng asawa nitong si Alana (G Tongie) ang institusyon ay hindi masaya si Juan sa pananatili niya dito dahil si siya sang-ayon sa pagbabawal sa kanilang mga matatanda na makapanood ng paborito nilang programa sa telebisyon na tangi nilang libangan. Naiibsan nito ang pangungulila ni Juan sa Pilipinas at mga alaala ng pagkakaibigan nila ng mga nakasama niya sa entablado noong panahon ng hapon na sina Toribio a.k.a Tu (Eddie Garcia/Vandolf), Lolay (Pokwang) at unang niyang pag-ibig na si Aida (Gloria Romero/Heart). Nang nagkaroon ng matinding alitan ang mag-asawang Mario at Alana ay lumipat muna si Juan sa isa niyang anak sa America na si John. Dito magkakaroon siya ng pagkakataon na mahawakan ang passport at makapag-withdraw ng pera sa bangko upang makabalik sa Pilipinas. Ano ang naghihintay kay Juan sa kanyang pagbabalik sa sariling bayan?

Sa kabila ng masalimuot na takbo ng istorya ay nai-sentro naman sa karakter na si Juan ang pelikula. Nakatulong dito ang pagtagni-tagni ng mga flashback scenes. Pero tila mas lumutang ang promosyon ng programang "Wowowie" at cable channel na TFC. Nakitaan din ang director ng pagsisikap na mailabas kahit papaano ang sentimyento ng mga matatanda subalit hilaw naman ang intensyon nito na makapagpatawa, mabuti na lamang at may mga likas na talento sa patawa ang mga nagsiganap. Maingay at parang nagtatalo ang tunog at linya ng mga artista. Akma lamang ang ilaw, make up at disenyo ng produksyon. Subalit tila limitado ang mga kuha ng background scenes sa mga light rail trains. At walang kaugnayan ang sikat na awiting "Nobody Nobody.." sa pelikula. Sa kabuan ay walang masyadong naihain ang teknikal na aspeto.

Isang maipagmamalaking kultura sa Pilipinas ang pagkalinga sa mga nakatatanda lalo na sa pamilya. Madalas ay nagiging susi ang mataas respeto sa kanila upang magkaisa ang pamilya o matapos ang anumang alitan. Subalit dahil sa kaibahan ng istilo ng pamumuhay sa banyagang bansa ng Amerika ay muntik ng mabalewala ang pagpapahalagang ito ng pamilya ni Juan Dela Cruz. Mabuti na lamang at hindi naging huli ang lahat at napagtanto na bawat isa ang kanilang mga pagkukulang, kahinaan at kalakasan upang muling magbuklod bilang pamilya at maging masaya ang matanda sa pamilya. Binigyan-diin din sa pelikula ang kahalagahan ng tapat na pagkakaibigan, pagsasakripisyo, pagtanggap at pagpapatawad. May aral ang pelikula subalit dahil sa mga eksena na nagpapakita ng magaspang na trato sa matatanda ay dapat gabayan ang mga batang manonood.