I Love You, Thank You

DIRECTOR:  Charliebebs Gohetia   LEAD CAST: Joross Gamboa, Prince Stefan, Ae Pattawan & CJ Reyes  SCREENWRITER:  Charliebebs Gohetia  PRODUCER:  Armi Cacanindin  EDITOR: Leo Valencia  MUSICAL DIRECTOR: Gauss Obenza  GENRE: Drama/Romance  CINEMATOGRAPHER:  Albert Nanzon  LOCATION: Thailand, Cambodia  RUNNING TIME: 108 minutes

Technical assessment:  3

Moral assessment: 2.5

CINEMA rating:  V18

MTRCB rating:  R16

Sama-sama sa iisang apartment sina Paul (Joross Gamboa), ang best friend niyang si Ivan (CJ Reyes), at ng boyfriend ni Ivan na si Red (Prince Stefan).  Pare-pareho silang may “sexual preference”—gusto nilang “kasiping” ay kapwa lalaki.  May lihim na pagtingin si Paul kay Red, kaya sa kasawiang palad, lalayo ni Paul na sa simula pa ay batid na nating may pagkatorpe at naghahanap ng direksyon sa buhay.  Pupunta siya sa Siem Reap (sa Cambodia), at di kalaunan ay makikilala naman niya si Tang, isa ring bakla na iibig kay Paul.  Bigla namang iiwanan ni Ivan si Red nang walang dahilan, at sa bandang huli ay lalapit si Red kay Paul, umaasa na naghihintay pa rin sa kanya ito.  Mahahati ang puso ni Paul: sasama ba siya kay Red, o susuklian niya ang pag-ibig ni Tang?

Hindi tulad ng mga indie movies tungkol sa mga bakla noong mga nakaraang taon, na nakasentro sa sex-life ng mga naturang lalaki (at hitik sa mga eksena ng hantarang pagsisiping nila), iilan lamang ang mga eksenang nagpapakita ng physical intimacy sa I Love You, Thank You.  Sayang ang magagandang lokasyon na itinatampok sa pelikula (tulad ng Angkor Wat sa Cambodia)—dahil sa dilim ng pelikula ay hindi lumitaw ang ganda nito.  Marami ding binibigkas na makahulugang mga salita ang mga tauhan, pero pilit ang dating dahil masyado itong “literary”, mas magandang basahin kaysa marinig—hindi tayo ganitong magsalita sa tunay na buhay, kahit pa tayo mga makata at manunulat.  Salat din sa lalim ng characterization ang pelikula—hindi naging makatotohanan ang mga tauhan dahil pawang nakatutok lamang ang kanilang pagkatao sa lungkot ng kanilang unrequited love; maraming mga linya na kulang sa “hugot” at mistulang namumutawi lamang sa mga labi ng “talking heads”.  Maging ang mabubuting payo ng nag-iisang babae (amo ni Paul na wedding coordinator) ay nagkatunog na “preachy” pagkat kulang sa background ang character na dapat sana’y nagbigay sa kanya ng karapatang “pumapel” sa buhay ni Paul.

Nagsumikap ang I Love You, Thank You na ituon ang pansin ng manonood sa masaklap na love life ng mga umiibig sa kapwa-lalaki.  Sa kabila ng mga papuri ng ilan na “universal” ang damdaming pinupukaw ng pelikula, hindi ito ganap na totoo—maaaring “universal” sa daigdig ng mga may same sex attraction, pero hindi sa buong sangsinukob.  Ang aalog-alog na laman ng sinehan—nang manood ang CINEMA, walo lamang kami, dalawang babae at anim na lalaki (gay?)—ay patunay na hindi universal ang appeal ng I Love You, Thank You—ang makaka-relate lamang dito ay yaong mga nasa situasyong tulad nila Paul, Tang, Red, at Ivan.  Bilang pahuling salita mula CINEMA: sa lahat sa kanilang apat, si Tang lamang ang lumalabas na may kakayahang magmahal nang wagas—ang tatlo ay umiibig mula sa kani-kaniyang mga kakulangan na umaasa silang mapupunuan ng pag-ibig, pero si Tang ay may karanasan na sa pagpapakasakit, pagbibigay,  at paglilingkod—ang pagmamahal at pag-aaruga niya sa kanyang lolo.
Gawa ng tema ng pelikula at ilang mga eksenang hindi karapat-dapat na tanggapin bilang normal ng mga mananampalataya, hindi makabubuting panoorin ito ng may mga murang isipan.