Kingsman: The Secret Service

DIRECTOR: Matthew Vaughn  LEAD CAST: Colin Firth, Samuel Jackson, Michael Caine, Taron Egerton, Sofia Boutella, Sophie Cookson, Mark Strong   SCREENWRITER:  Jane Goldman, Matthew Vaughn based on comic book series by Mark Millar and Dave Gibbons  PRODUCER:  Adam Bohling, David Reid, Matthew Vaughn  EDITOR:  Eddie Hamilton, Jon Harris, Conrad Buff IV  MUSICAL DIRECTOR:  Henry Jackman, Matthew Margeson  GENRE: Action, Comedy, Adventure  CINEMATOGRAPHER:  George Richmond  DISTRIBUTOR: 20th Century Fox  LOCATION:  United Kingdom, United States  RUNNING TIME:  129 minutes

Technical assessment:  3

Moral assessment:  2.5

MTRCB rating:  R16

CINEMA rating:  V16

            If you're prepared to adapt and learn, you can transform.  Kingsman: The Secret Service is based on the comic book series of the same title by Mark Millar and Dave Gibbons.  It is about Gallahad/Harry Hart (Colin Firth) recruiting a streetwise young man Gary 'Eggsy' Unwin (Taron Egerton) to replace his father Lancelot who died 17 years ago saving Hart’s life. Eggsy is in prison for resisting police and car theft. Gallahad gets him out and enlists him to be a Kingsman—which is a kind of independent secret service not connected to any government. In short, it is a company of spies—of gentlemen spies, although class is no requirement. While Eggsy undergoes intense training, a serious plot of controlling population to save the environment is being hatched by telecom giant Richmond Valentine (Samuel Jackson). Gallahad takes on the mission but things turn for the worse. Eggsy has to team up with Merlin (Mark Strong) and Roxy (Sophie Cookson), the recently accepted Lancelot when big boss Arthur (Michael Caine), ala M of Bond fame, proves untrustworthy. Will they succeed in saving the world?

            Kingsman is a parody of 1970s spy thrillers, particularly Agent 007. Looks like Firth would say at any moment: “The name is Bond, James Bond.” It is peppered with references to other spies and boasts of high-caliber actors who shine brilliantly. Firth is a pleasant surprise as a debonair action star, impeccably dressed, well-mannered but quick and deadly. Samuel Jackson with a lisp essays the eccentric villain convincingly, with his graceful knife-legged side kick Gazelle (Sofia Boutella). Newcomer Taron Egerton holds his ground in the scenes with these thespians including Michael Caine. State-of-the-art gadgets are not lacking and the irreverent, tongue-in-cheek humor makes you chuckle at some scenes, bringing back memories of spy thrillers you’ve enjoyed. But others leave a bad feeling at the mayhem and brutality of extended violence. The action scenes are skilfully choreographed but there is too much gore, even glee, at the massacre in a fundamentalist church. Not to mention colorful exploding heads to the tune of Elgar’s Pomp and Circumstance.

            Kingsman mixes comedy, violence and action but proposes certain values as well. And then makes fun of it. Quoting Hemingway, Galahad tells Eggsy that “there is nothing noble in being superior to your fellow man. True nobility is being superior to your former self.” He returns the supreme sacrifice of his father in saving Gallahad’s life by giving Eggsy the chance to bring out the best in himself. He also tells a group of thugs “Manners maketh man.” Then he proceeds to fight with each of them. When one of the trainees dies after the first test of the program, Merlin tells the group that teamwork is paramount. In the next scene Arthur commands the trainee to shoot his dog who is part of the team. The Kingsman is committed to “save the world” at the risk of his life. Gallahad exemplifies this and so do Merlin, Roxy and Eggsy as they work together to stop the planet wide genocide. Despite tech genius Valentine’s program to celebrate a new world safe from global warming, free offers come at a cost they can’t even imagine. Kingsman also falls into the cliché of showing women as merciless and capable villains, or sexual reward for saving the world.

American Sniper

DIRECTOR:  Clint Eastwood  LEAD CAST: Bradley Cooper, Sienna Miller, Luke Grimes, Kyle Gallner, Sam Jaeger, Jake McDorman, and Cory Hardrict  STORY: Chris Kyle  SCREENWRITER: Jason Hall  PRODUCERS: Clint Eastwood, Andrew Lazar, Bradley Cooper, Peter Morgan  PRODUCTION DESIGN:  James J. Murakami, Charisse Cardenas  FILM EDITORS: Joel Cox, Gary D. Roach  MUSIC: Joseph DeBeasi, Clint Eastwood  GENRE: Action, War, Biography  CINEMATOGRAPHER: Tom Stern  PRODUCTION COMPANIES: Mad Chance Productions, 22nd & Indiana Pictures, Malpaso Productions DISTRIBUTOR: Warner Bros. Pictures  LOCATION:   United States RUNNING TIME:  134 mins.           

Technical Assessment: 4

Moral Assessment: 3

CINEMA Rating: for viewers 14 and above

                       

            The film essays the real life of US Navy SEAL Chris Kyle (Bradley Cooper)—from the circumstances that led him to the service to his becoming one of the most lethal snipers not just in the Navy SEAL but in the entire American history. His skill has brought him to tours of duty in Iraq to protect his comrades who are fighting in the war. His pinpoint accuracy not only saves countless lives but also makes him a prime target of insurgents. Despite grave danger, and much to his wife’s dismay, Kyle goes to Iraq four times thinking that he’s doing his country a great service for he believes in the war they are in. But the ravage of war leaves Kyle wounded for the rest of his life. Coming back home, he has to face a different war, a different crusade brought about by his decision to serve his country above himself.

            American Sniper hits the emotions of the audience to the core. The strong characterization of the central subject of the story makes the film both fascinating and compelling. Cooper really fits the role and his performance delivers even the slightest emotional and psychological nuance of the character. Given the complexities of the situation the film depicts, it is able to keep things simple without being simplistic by focusing on the gamut of emotions and psychological torture a soldier has to go through just to defend a war for the sake of his country. The film sticks to realism as far as possible, making the setting and situations distinct and realistic. The story is presented in a linear, chronological fashion, making it easier to follow. This is a good directorial decision since the story itself is complicated enough. However, there was little attention given to the other characters in the story which could have turned into interesting subplots. The political issues of the war are also left on the sidelights which could have been a good anchor for further debate. But then again, American Sniper is a good watch in its entirety with its competent direction, realistic setting, and sincere characterization.             Given Kyle’s clarity of purpose – to protect his comrades in the war, it would  seem easier to dismiss the other moral issues present in American Sniper.  But then again, the visuals of a rather dark and violent world will always be problematic. However, given the insightful workmanship of the film, it is quite clear that Kyle’s own moral dilemma is as problematic as the film’s moral stance. With a story based on the perspective of the Americans, the audience can see clearly whose ideology is at play here. The Moslems in the Middle East are once again put in the worst light that furthers stereotypical image of them being terrorists and extremists. It may really take a while before such semiological issue is reconciled in mainstream cinema.  Good thing, the film is highly focused on the central character’s emotional and psychological struggles, so it is clearly seen that killing, although in the context of war and self-preservation and self-defense, will always be problematic, if not traumatic. In war, one loses oneself in the process—a noble act if done with a noble purpose. Kyle as the central character in American Sniper is deemed a hero for he left himself behind for a purpose greater than himself—a selfless sacrifice. But then, given the political shade of the war he was in, one cannot help but ask whether Kyle’s sacrifice is really worth it or not. Audiences must still be warned of the desensitizing effect of the visuals of violence in the film.   CINEMA finds the film suitable only for viewers 14-years-old and above, given the scenes that contain emotional stress, sex, and violence. 

Taken 3

DIRECTOR: Olivier Megaton  LEAD CAST:  Liam Neeson, Forest Whitaker, Maggie Grace, Famke Janssen, Dougray Scott  SCREENWRITER: Luc Besson, Robert Mark Kamen  PRODUCER:  Luc Besson, Michael Mandaville  EDITOR: Audrey Simonaud, Nicolas Trembasiewicz  MUSICAL DIRECTOR:  Nathaniel Méchaly  GENRE:  Action/Thriller  CINEMATOGRAPHER:  Eric Kress  DISTRIBUTOR:  20^th Century Fox  LOCATION:  USA, Spain RUNNING TIME:   109 minutes

Technical assessment:  2.5

Moral assessment:  2.5

MTRCB rating:  PG13

CINEMA rating:  V14

        Liam Neeson returns as ex-government operative Bryan Mills, whose life is shattered when he’s falsely accused of a murder that hits close to home. As he’s pursued by a savvy police inspector (Forest Whitaker), Mills employs his “particular set of skills” to track the real killer and exact his unique brand of justice. (Review to follow)

Wild

--> DIRECTOR: Jean-Marc Vallee   LEAD CAST: Reese Witherspoon, Laura Dern, Thomas Sadoski, Michiel Huisman, Gaby Hoffman   SCREENWRITER:  Nick Hornby based on Cheryl Strayed’s memoir  PRODUCER:  Bruna Papandrea, Bill Pohlad, Reese Witherspoon  EDITOR:  John Mac McMurphy, Martin Pensa  MUSICAL DIRECTOR:  Clint Mansell  GENRE: Biographical Drama  CINEMATOGRAPHER:  Yves Belanger  DISTRIBUTOR: Fox Searchlight Pictures  LOCATION:  United States  RUNNING TIME:  115 minutes 

Technical assessment: 4

Moral assessment:  3

MTRCB rating: R 16

CINEMA rating: V 18

Wild is the story of Cheryl Strayed, based on her best-selling memoir, Wild: From Lost to Found on the Pacific Crest Trail. Reese Witherspoon (of Legally Blonde fame) brings her to life as one who “had diverged, digressed, wandered, and become wild.” Devastated by her mother Bobbi’s (Laura Dern) untimely death due to cancer, Cheryl spirals into self-destructive behavior (read infidelity, carefree sex, drugs, an abortion), and divorces her loving husband Paul (Thomas Sadoski). Coming to her senses, she embarks on the Pacific Crest Trail in order to find, in her own words: “the lost vision of the woman my mom raised me to be.”

       Strayed takes us with her on the 1,100-mile-journey (from the California-Mexico border to Canada) as she struggles to carry a humongous backpack, Monster, faces all types of danger from animals, the changing seasons, the rugged terrain, hunger, and other hikers. Through impressive cinematography Wild does not present a woman-against-nature journey. Instead it shows the terror of a solo woman hiker for 94 days: taking one step after another in the most gruelling trek, facing one’s demons, accepting one’s savage nature and finding one’s place in the wilderness of our complex world. We see an amateur Strayed struggling with her pack, her boots, her lack of food and just about everything, but she never gives up in spite of her fears. Slowly, her past life unravels through well-placed flashbacks. Witherspoon, sans hairdo and makeup, captivates in her gritty performance, thanks to Jean-Marc Vallee’s direction. Laura Dern authors Bobbi’s all-encompassing love and optimism with passion and joie de vivre. The music adds to the adventure, and although there’s more to be desired in the conclusion, the entire movie effectively shows Strayed’s monumental journey.

       Wild is the story of a woman who literally walks out of her life, takes even a new name, and journeys into the unknown, totally unprepared and afraid. It shows how complicated life is for a woman and how she must find a way around it. Confronting the wounds of the past, she understands what it means to be human, to love, to grieve, to struggle, and to forgive. And although she experiences the graciousness and decency of people along the way, aside from a threatening few, what saves Strayed is not money, her parents, someone or something.  With dogged determination she undergoes both a physical and spiritual odyssey replete with sacrifices and pain, and discovers the beauty in the wild places of her life. In Christian terms, Strayed went on a pilgrimage, not so much to an external holy site, but to the wilderness of her soul and listened to her heart. And somehow she finds peace as she reaches “The Bridge of the Gods.”

       Wild is a powerful movie that invites the viewer to honestly look inside his/her own life. We wander, we lose our way, we make mistakes and we suffer, regretting many of the choices we make. The movie shows that the wild places belong to all of us and life’s greatest secret is having the courage to find the best you can be.

That thing called 'tadhana'

--> DIRECTOR: Antoinette Jadaone   LEAD CAST:  Angelica Panganiban, J M de Guzman  SCREENWRITER: Antoinette Jadaone  PRODUCER:  Bianca Balbuena, Dan Villegas, Ronald Arguelles  EDITOR: Benjamin Gonzales Tolentino  MUSICAL DIRECTOR:  Emerzon Texon  GENRE: Romantic Comedy   CINEMATOGRAPHER:  Sasha Palomares  DISTRIBUTOR:  Star Cinema Productions  LOCATION:  Baguio, Sagada  RUNNING TIME: 90 minutes

Technical assessment:  3.5

Moral assessment:  3

MTRCB rating:   PG-13

CINEMA rating:  V14

            Sawi sa pag-ibig si Mace (Angelica Panganiban). Matapos ang walong taong paniniwala niyang “sila na” ng katipan, matutuklasan niya ang pagtataksil nito sa ibang bansa at magpapasya siyang putulin na ang relasyon.  Matatagpuan siya ni Anthony (JM de Guzman) sa departure area na isang airport sa Italy, na namomroblema sa excess luggage niyang pauwi.  Aalukin siya ni Anthony na ilagay na lamang ang sobra niyang dalahin sa maleta nito para wala na siyang bayaran pa.  Hindi mapipigilan ni Mace and paghihimutok at ihihinga kay Anthony ang sinapit ng lovelife niya.  Matiyaga namang makikinig ang binata, na tila naaaliw sa kakuwanan ng dalagang iyakin.  Pagkat pareho naman silang may panahon, at hindi naman nagmamadaling magsiuwi pagdating sa Pilipinas, ipagpapatuloy nila ang paghuhuntahan nila hanggang makaabot sila sa Baguio at Sagada.  Saan hahantong ang kanilang pagsisiwalat ng kani-kaniyang buhay sa isa’t isa?

            Habang pinanonood namin ang That thing called ‘tadhana’, naaalala namin ang pelikulang Before Midnight kung saan ang buong pelikula ay naisulong ng dalawang artista lamang (Ethan Hawke at Julie Delpy) na nagkukuwentuhan, nag-uusap, at nagtatalo habang tumatakbo ang araw.  Ang tagumpay ng ganitong uri ng pelikula ay nakasalalay sa isang interesanteng kuwento, intelihenteng script, at kaiga-igayang pagganap ng mga tauhan.  Meron lahat nito sa That thing called ‘tadhana’.  Hindi nakakabagot bagama’t halos dalawang tao lang ang mapapanood mo sa loob buong haba ng pelikula.  Ibinibigay ni Panganiban ang hinihingi ng karakter niyang si Mace—kayang-kaya niya ito pagka’t hindi naman napakalaking hamon ang gampanan ang papel niya, lalo na’t bihasa na siya sa pagpapatawa sa telebisyon.  Si de Guzman din ay kahanga-hanga sa kanyang pagganap bilang isang “sob brother” ni Mace.  Magaling ang chemistry ng dalawa, at kitang-kita sa mga closeup shots nila ang sinseridad sa paglalahad ng kani-kaniyang tauhan.

            Nakuha ng pelikulang “pasakayin” ang manonood sa mga pangyayaring namamagitan kay Mace at Anthony.  Nakasama rin ang manonood sa paglalakbay, at natuklasan din nila tulad ng dalawang bida ang mga lugar na pinuntahan nito.  Iyon ang pinaka-kaakit-akit sa pelikulang ito: isa siyang kuwento ng pagmamalasakit at pakikisama nang walang bahid ng pagka-makasarili kahit na nga halos ay puro sarili nilang karanasan ang pinag-uusapan nila.  At sa dulo, maliwanag na ang mga pinakamahalagang bagay sa pagkikipag-ugnayan ng isang babae at isang lalaki ay hindi lamang physical attraction o natural na makasariling hangarin.  Higit na mahalaga ang pakikinig, pakikiramay, at pang-unawa sa kapwang nagdadalamhati. 

The amazing Praybeyt Benjamin 2

Direction: Wenn Deramas;  Lead cast: Vice Ganda, Richard Yap, Bimby Aquino, Tom Rodriguez; Screenplay: Keiko Aquino, Wenn Deramas;  Editing:; Producer: Vic del Rosario; Music: Vicente de Jesus; Location: Metro Manila; Genre: Comedy; Distributor: Star Cinema, VIVA Films

Technical assessment: 2.5  
Moral assessment:  2.5

MTRCB rating: GP    CINEMA rating: PG13

        Pagkatapos masugpo ang teroristang si Billy Aladdin nuong naunang serye, di na mapigilan ang pagsikat ni Benjamin Santos (Ganda) hanggang umabot na sa ulo niya ang tagumpay at mapabayaan na niya ang kanyang tungkulin. Bilang parusa ay gagawin siyang tagapagbantay ng anak ni General Wilson Chua (Richard Yap) na si Bimby (Aquino). Kasama sa misyon ni Private Benjie ang hulihin ang kalooban ng bata dahil siya  ang nakaaalam ng kinalalagyan ng mga itinanim na bomba ng mga terorista sa Pilipinas.

      Kahit saang aspeto tingnan ay walang ikinaganda ang pelikulang THE AMAZING PRAYBEYT BENJAMIN maliban sa pagtumbok nito sa hangarin magkaroon ng pinakamalaking kita nitong nakaraang Film Festival. Walang intensyong tahiin ang mga eksaheradong eksena sa malinaw na naratibo at matibay na istorya. Sa halip ay ginawang tagpi-tagping patawa at patutsada sa kung ano ang uso sa panahon. Ang masakit ay ni walang pagsusumikap na makabawi at malagyan ng kaunting bahid ng saysay ang pelikula. Ang komedya ay hindi lamang ang kakayahang magbitaw ng maanghang na patama sa sarili. Dapat ay may kahit kaunting talino mula sa konsepto ng katatawanan at sa mismong pagsasapelikula nito. Sayang ang galing ni Vice dahil para pa ring nasa “set” ng Gandang Gabi Vice at Showtime ang kanyang atake. Nakakasawa na rin naman ang istilong ito kung tutuusin. Isa lang ang sagot ko kung bakit patuloy na tinatangkilik ng milyong-milyong Pinoy ang ganitong uri ng palabas kahit alam naman natin na may sapat silang talino para manuri at manimbang—mas mura kasi ang bayad sa tiket sa sine kaysa Comedy Bar, pareho din lang naman ang uri ng katatawanang hatid ng pelikula.

    Nais ipaalala ng pelikula ang dalawang bagay. Una, gaano mang kalaki ang tagumpay na natamo, hindi ito dapat ipagmalaki at gawing dahilan para pabayaan ang tungkulin. Ikalawa,  ang pagmamahal ng isang magulang ay hindi nasusukat sa tagumpay, sa dami ng kayang ibigay na materyal na bagay, at sa kasaganahan ng buhay. Mas matimbang ang presensya ng magulang, pagdamay, at pagsuporta nito para sa isang bata dahil sa pamamagitan ng mga ito nararamdaman nila ang pagmamahal at pagtanggap na siya namang huhubog sa kanilang pagkatao at kabutihang asal. Salat si Bimby sa atensyon at pagmamahal ng ama, na napunan naman kahit kaunti ng presensya ni Benjie. Sayang nga lamang at hindi ito binigyang diin at katapusan ng kwento. Matatawag na malinis ang komedya dahil wala namang kabastusan o karahasang ipinakita, ngunit hindi rin ito tamang ipapanuod sa mga bata dahil wala rin namang katuturan ang kwento nito. Kung hindi sila masasamahan at magagabayan ng responsable at marunong na nakatatanda sa panonood, mabuti pang maglaro na lamang ang mga bata ng patintero sa bahay.

Shake, Rattle & Roll XV

DIRECTORS: Percy Intalan, Dondon Santos, Jerrold Tarog   LEAD CAST:  Carla Abellana, Kim Atienza, Melai Cantiveros, Kiray Celis, JC De Vera, Erich Gonzales, Matteo Guidicelli, John Lapus, Daniel Matsunaga, Lovi Poe, Chanda Romero, Dennis Trillo  SCREENWRITER: Rody Vera  PRODUCERS:  Lily Monteverde, Roselle Monteverde  MUSICAL DIRECTOR: Cesar Francis Concio, Jerrold Tarog, Von De Guzman CINEMATOGRAPHER: Mackie Galvez  EDITING: Benjamin Tolentino  GENRE:  Horror  LOCATION:  Philippines  DISTRIBUTOR:  Regal Films  RUNNING TIME: 130 minutes

Technical assessment:  3 Moral assessment: 2.5

CINEMA rating: V14  MTRCB rating: PG 13

            Sa unang episode na  pinamagatang Ahas ay isang mayamang tagapagmana ng Alegria Shopping Mall ang magandang dalaga na si Sandra/Sarah (Erich Gonzales). Kakambal niya si Sarah na maganda rin katulad niya subalit kalahati ng katawan nito ay ahas. Pinaniniwalaan ng pamilya na naghahatid si Sarah ng swerte sa patuloy na pagyaman ng pamilya, pero dahil sa kalagayang ito ay itinatago siya sa publiko. Lingid sa kaalaman ng pamilya ay nakakalabas ito sa kulungang pinagtataguan sa kanya at nakakapambibiktima sa loob ng shopping mall. Makikita rin niya at magugustuhan ang nobyo ni Sandra na si Troy (JC De Castro) na siya namang makakatulong upang malutas ang mga misteryong pagpaslang sa mga inosenteng tao sa shopping mall.  Sa ikalawang kuwento, Ulam, ay mabibiktima ang pamilya ng mag-asawang Henry (Dennis Trillo) at Aimee (Carla Abellana) ng naghihiganting Yaya (Chanda Romero). Hahainan sila nito ng masasarap na ulam na sa simula ay ikakasiya nila pero sa kalaunan ay mapapagtanto nila na may sangkap ito na magiging mga halimaw sila sang-ayon sa kani-kaniyang Zodiac signs. Gagawin nila ang lahat para makawala sa sinapit na ito ng kanilang pamilya.  Sa ikatlong episode na may pamagat na Flight 666, maayos na papasahimpapawid ang eroplano na mayroon palang sakay na mga hijacker at maghahasik ng terorismo sa mga pasahero at flight crew. Sa gitna ng kaguluhan ay mapapaanak ang isang pasahero na kamalasan ay isa palang tyanak. Higit  na nakahihindik ang idudulot na lagim ng demonyong bata kaysa sa mga hijacker. Ang flight stewardess na si Karen (Lovi Poe), nobyong si Dave (Mateo Guidicelli) at pilotong si Bryan (Daniel Matsunaga) ay magtutulong-tulong sa paggawa ng paraan para sa kaligtasan ng lahat.

            Sinikap na makapaghatid ng iba’t ibang trato ng katatakutan ang pinakahuling horror trilogy na Shake Rattle and Roll. Nilagyan ng mga sangkap na love romance, comedy, at adventure ang kwento. Maliban sa episode na Ahas, kung saan gumamit na gasgas na subject  ng kambal halimaw o hayup, ay nakitaan ng pagsisikap ang produksyon na makapaghain ng bagong tema katulad ng kombinasyong terorismo at katatakutan sa eroplano, at paglitaw ng mga halimaw kaugnay sa Zodiac signs. Bagamat madalas na ginamit na panakot sa pelikulang katatakutan ng pinoy ang tyanak, medyo kakaiba na nakarating ang munting halimaw na ito sa byahe ng eroplano at makipagsabayan sa hijacker.  Nabigyan ng laya ang mga computer effects at sining ng aesthetic make-up sa pelikula. Maganda din ang mga kuha ng camera at komposisyon. Akma at epektibo ang mga inilapat na tunog at musika Tama lamang ang pag-iilaw at naipalabas ang hinihingi na tema ng pagkakasunod-sunod na mga eksena.  Nakatulong ang mga ito para magkaroon ng ibayong saysay ang kahinaan ng plot development. Limitado din ang pinakita sa pagganap ng mga pangunahing aktor kahit na ang mga kilala na sa kanilang husay na sina Poe at Trillo. Sa kabila ng mga sablay sa pelikula, masasabing sa kabuuan ay maayos ang mga teknikal na aspeto nito.

            Ang masidhing paniniwala sa paghahanap ng mga pampaswerte sa buhay ay madalas mas naghahatid ng kapahamakan at maaring maikompromiso ang kapakanan ng mahal sa buhay, katulad ng ipinakita sa episode na Ahas. Ang inakala nilang swerte na hatid ng pagkakaroon ng kakaibang anyo ng miyembro ng pamily ay lalong nagdulot ng pinsala sa mas nakararami kabilang na ang mga inosente na walang kinalaman sa kanilang paniniwala. Dapat ay isinasaalang at binibigyan dignidad ang katauhan, miyembro man ng pamilya o hindi. Samantala, sinisira ng pagtataksil sa asawa di lamang ang pagsasama nila kundi pati mga inosenteng tao sa paligid nila, lalo na ang mga anak. At maari itong lumikha ng tanikala na mararamdaman hanggang mga sumusunod na henerasyon kapag hindi naampat at makapagpatawaran. Ang mga anak na bantad sa panlilinlang, kapabayaan, at pagkamasarili ng mga nakatatanda, lalo na mga magulang ng walang paggabay o pagpapaunawa ng situwasyon, ay maaring maapektuhan sa kanilang pagtingin sa sarili at sa kapwa sa negatibong paraan. Ang Diyos ang nagbubuklod sa mga mag-asawa na ikinasal sa harap Niya ay pinagkakalooban ng biyaya na manatili ang maayos na pagsasama. Ipinakita sa pelikula ang mga imahen ng  Mother and Child at ni St. Therese subalit bilang mga anting-anting at simbolo ng kababawan at maling pananalig.  Madalas ang mga eksenang marahas at pagwawalang-halaga sa buhay. Mataas din ang tinatawag na emotional stress.

Muslim Magnum .357

DIRECTOR:  Francis “Jun” Posadas  LEAD CAST: Jeorge Estregan (aka ER Ejercito), Sam Pinto PRODUCER: Jeorge Estregan  STUDIOS: Scenema Concept International, Viva Films  VISUAL EFFECTS: Erick Torrente  CHOREORAPHER: Seng Ka Wee  CINEMATOGRAPHER: Francis Ricardo Buhay III  GENRE:  Action  LOCATION: Philippines RUNNING TIME:  130 minutes

Technical assessment: 3   Moral Assessment: 3

CINEMA Rating:  V14

            Si Lt. Jamal Razul (Jeorge Estregan Jr.) ay itatalaga bilang undercover agent na siyang mag-iimbestiga sa sindikatong nasa likod ng pagdukot kay Ameerah (Sam Pinto), anak ng isang maimpluwensiyang angkan na Muslim. Mailigligtas niya si Ameera mula sa pagkakakidnap dito ngunit mapag-aalaman niyang hindi lang ito isang simpleng kaso ng pagkidnap. May isang sindikato sa likod nito na may kinalaman din sa away ng mga angkan ng mga Muslim. Sa likod din nito’y madidiskubre niyang may kinalaman din ang ilang matataas na opisyal na kasama niya sa puwersang pulis at militar na nagpapalaganap ng illegal na pangangalakal ng armas upang magpatuloy ang kaguluhan sa Mindanao. At sa gitna ng lahat ng ito ay nakasalalay ang buhay at kaligtasan ni Ameerah. Sino ang maaring mapagkatiwalaan ni Razul upang tumulong sa kanila kung ang mismong mga kasamahan niya ang siyang tunay na kalaban?

            Ang pelikula ay remake ng dating pelikulang pinangunahan noon ng hari ng pelikulang Pilipino na si Fernando Poe, Jr. Makabuluhan pa rin naman ang tema magpasahanggang ngayon ng Muslim Magnum .357 at tunay namang malaking usapin ang kapayapaan sa ating bansa lalo na kung nariyan ang usapin sa Mindanao at mga kababayan nating Muslim. Sinubukan ng pelikula na muling buhayin ang nauna nitong karisma at kakikitaan naman ang pelikula ng ambisyon. Maayos ang mga kuha at maganda ang pag-iilaw. Si Estregan Jr. ay mahusay sa kanyang papel pati na rin ang ilang mga batikan na tulad ni John Regala at Roi Vinzon. Ngunit sadyang hindi maitatanggi ang maraming kahinaan ng pelikula lalo na sa paglalahad ng kwento at pag-arte ng ilang pangunahing tauhan. Malamlam pa si Pinto sa maraming aspeto maging ang ilang tauhan na gumanap sa iba’t-ibang pangunahing papel. Marami ring tanong at butas sa kuwento tulad na lamang ng maling pagsugod ng grupo ni Lt. Razul sa maling kalaban. Hindi rin maayos ang hagod at daloy ng damdamin kung kaya’t walang epekto sa manonood ang mga eksena. Masyadong mahahaba ang ilang eksenang hindi naman gasinong mahalaga sa daloy ng kwento.

            Ang pelikula ay tumatalakay sa minimithing kapayapaan sa bansa lalo na’t mga usaping may kinalaman sa mga Muslim. Sinubukan din ng pelikula na ipakita sa manonood ang ilang aspeto ng kulturang Muslim. Sa ilang bagay ay matagumpay ang pelikula, sa isang banda naman ay nariyan ang kukulangan at kalituhan. Sa usapin ng kapayapaan, mas lumutang ang sigalot sa pagitan ng mga angkang Muslim. Sila-sila ay mga malalang hidwaan. Walang ipinakitang malinaw na argumento kung may pinag-uugatan ang usaping kapayapaan sa pagitan ng Muslim at Kristiyano. Nababangit ito sa malawak na pamamaraan tulad ng pagsasabi ni Razul na silang mga Muslim ay ganito at ang mga Kristiyano ay ganyan. Pawang mga paratang na walang sapat na basehan. Sayang at hindi gaanong napalalim ang sustansiyang ito ng pelikula. Nariyan ding magpatayan ang mga kapwa Muslim ng ganun-ganun na lang at sa bandang huli’y malalaman na isa itong pagkakamali. Wala man lamang pagpaumanhin na naganap. Sa kabila nito’y malinaw pa rin naman ang pinaka-mensahe ng pelikula ukol sa pagiging masama ng mga sindikato, ng pangingidnap, ng pagpatay, pamumuslit ng armas, at pagkakanulo sa sinumpaang tungkulin. Ang tema ng hidwaan ng mga angkan at mga patayan ay labis na mabigat para sa mga bata ng wala pang 14-taong-gulang.

Feng Shui 2

DIRECTOR: Chito S. Roño  LEAD CAST: Kris Aquino, Coco Martin, Cherry Pie Picache, Carmi Martin, Ian Veneracion  SCREENWRITER: Roy Iglesias, Chito S. Roño  PRODUCER: Star Cinema/K Production EDITOR: Carlo Francisco Manatad  MUSICAL DIRECTOR: Carmina Cuya  GENRE: Horror  CINEMATOGRAPHER:  Neil Daza  DISTRIBUTOR: Star Cinema  LOCATION:  Philippines  RUNNING TIME:  1 hr. 40 mins

Technical assessment:  3  Moral assessment:  2  CINEMA rating:  V14

Ang Feng Shui 2 ay ang pagpapatuloy ng salaysay tungkol sa isang “bagua” na sinimulan ng naunang pelikula noong 2004.  Bayarang magnanakaw si Lester (Coco Martin), at para kumita nang malaki, ninakaw niya ang bagua sa isang Buddhist temple para sa isang kliyenteng intsik.  Naganap naman ang gawain niya pero bumabalik sa kanya ang mahiwagang bagua.  May “malas” at “suwerte” na kalakip ang bagua na dumarating sa mga nagmamay-ari nito.  Hindi maniniwala si Lester na may kinalaman ang bagua sa mga pangyayari sa buhay niya, kahit na payuhan pa siya na kailangan nilang wasakin ang bagua kasama ni Joy (Kris Aquino) at Lily (Cherry Pie Picache) para maputol ang sumpang kaakibat nito.

            Magaling ang pagkakagawa ng simula ng pelikula, lalo na’t ang setting nito—ang lugar na tinitirahan ni Lester at ng kanyang lasenggang ina (Carmi Martin)—ay sumasalamin sa karukhaan ng mga Pilipino, isang lugar na pinagpupugaran ng mga tigasin at kriminal.  Malinaw din ang daloy na kuwento hanggang sa dumating ang dalawang babaeng dating mga may-ari ng bagua: dito medyo nagka-sanga-sanga na ang mga paliwanang tungkol sa maitim na kapangyarihang bumabalot sa bagua, at pati Chinese zodiac ay nadawit na rin, sa tangka marahil ng director na ipakitang ganoong katindi ang kapit ng bagua sa buhay ng mga nag-may ari nito, lalo pa’t kung titingnan ang salamin na nasa gitna ng bagua.

            Ang mga pelikulang tulad ng Feng Shui 2 ay mauunawaan nang lubusan at sa tamang paraan ng mga taong may matibay nang pananalig sa Diyos, sa kabutihan Niya, at sa pagaaruga Niya sa ating Kanyang mga nilikha.  Kapag ang paniniwala ng isang tao ay “naka-angkla” sa isang madilim na kapangyarihang nagdudulot ng “swerte” o “malas” sa kanyang buhay, hinihila siya nito tulad ng isang mabigat na angkla, papalubog sa pusod ng dagat kung saan walang liwanag at hangin na bumubuhay sa kanya.  Pansinin natin na alipin ng takot at pagkaganid ang dalawang babae: ang isa ay hindi pa makalimot sa mga yumaong anak, at ang ikalawa naman ay walang katapusan ang paghahangad ng kayamanan.  Sa mundo ng Feng Shui 2, walang nakakaalala sa kay Kristo at sa landas ng liwanag na binuksan ng Kanyang pagkamatay at muling pagkabuhay.  Gusto ba ninyo ng ganoong makulimlim na mundo—laging takot mawalan ng minamahal at ninanasang kamunduhan?  

My Big Bossing

--> DIRECTION: Joyce Bernal, Tony Y. Reyes, Marlon Rivera  LEAD CAST:  Ryzza Mae Dizon, Vic Sotto, Wally Bayola, Sef Cadayona, Nikki Gil, Pauleen Luna, Jose Manalo, Alonzo Muhlach, Nino Muhlach, Manilyn Reynes, Marian Rivera, Ruby Rodriguez  MUSICAL DIRECTOR: Albert Michael CINEMATOGRAPHER  Lee Meily, Lito Mempin  GENRE:  Comedy/Fantasy  LOCATION:  Philippines  DISTRIBUTOR:  OctoArts RUNNING TIME:   125 minutes

Technical assessment:  3  Moral assessment: 3.5   MTRCB rating: G  CINEMA rating: PG 13 (For viewers 13 years old and below with parental guidance)

            Tatlong maiikling kuwento ang bumubuo ng mga adventures sa pelikula. Una: Sirena.  Pangarap ng tabachingching na si Jessa (Ryzza Mae Dizon) na maging isang sirena.  Sinamantala ito ng huklubang si Tandang Wishy (Pauleen Luna) na nangako sa bata na matutupad ang kanyang hiling.  Natupad nga ito at pilit na itinatago ng pamilya ni Jessa, sa tulong ng kanyang ninong na si Bossing (Vic Sotto).  Lingid sa kaalaman ni Jessa, masama ang tangka ni Wishy sa pagkakapaunlak nito sa pantasiya niya; nalaman na lamang niya nang siya ay habul-habulin ng mga pusang gusto siyang papakin.  Ikalawa: Taktak.  Sa buyo ng kanyang tiyuhin, nagpapanggap na “medium” si Angel (Dizon), na diumano’y may kapangyarihang makipag-usap sa mga namatay na.  Ihahantad ang panglolokong ito ni Vince (Sotto), ang tv host ng “Instigador.”  Ikatlo: Prinsesa.  Ipinanganak na pangit ang isang prinsesa (Dizon).  Lingid sa kaalaman ng hair at reyna, ipinalit ng kapatid ng reyna at ng asawa nito ang kanilang lalaking sanggol na anak sa prinsesa upang lumaking prinsipe at isang araw ay siyang maging hari.  Lumaki ang pangit na prinsesa sa piling ng mga baboy kaya’t inakala niyang siya’y isang biik; sa katunayan, pinangalanan nga siyang “Biiktoria.”

            Kung ihahambing sa My Little Bossing nung nakaraang taon, mukhang sinikap ng pelikula na bawas-bawasan ang kababawan ng mga kuwento ng My Big Bossing.  Gawa na rin ng likas na husay ni Ryzza Mae sa pagganap, kaiga-igayang sundan ang mga misadventures ng tambalang Dizon at Sotto, at maayos din naman ang daloy ng mga kwento.  Pero tulad ng dati, tila walang ambisyon ang pelikula na maging katangi-tangi o maging isang quality movie—sapat na sa kanyang magpaligaya siya sa mga nanonood, kaya’t huwag na tayong maghanap ng pulidong screenplay o kaya’y dibdibang pag-arte.  Nabawasan, pero hindi rin lubusang matanggal ang garapalang product placement nito; tiyak na kumikita rin ang pelikula mula sa pagsingit sa script ng mga slogan na kilalang nagbebenta ng produkto. 

            Pero meron din namang iniiwang mga mahalagang kabuluhan ang pelikula.  Sa Sirena, malinaw na malinaw ang aral: masiyahan sa sariling kaloob ng Diyos at huwag nang hangaring baguhin ito.  Sa Taktak: isang malaking kasamaan ang manglinlang ng kapwa, lalo na’t pinagsasamantalahan mo ang pagluluksa nito at pagkasabik sa yumaong minamahal.  Sa Prinsesa: Ang mga anak ay dapat mahalin, ano pa man ang itsura ng mga ito; at ang mga paslit ay may busilak na puso na dapat arugain pagkat “sinisipsip” nito ang anumang impluwensiya sa kanilang kapaligiran.