DIRECTOR: Jason Paul Laxamana LEAD CAST: Gerald Anderson, Julia Barreto SCREENWRITER: Jason Paul Laxamana PRODUCER: Olivia Lamasan. Carlo L. Katigbak EDITOR: Mai Clapardo MUSICAL DIRECTOR: Paulo Protacio GENRE: Romance Drama CINEMATOGRAPHER: Carlos Mauricio DISTRIBUTOR: Black Sheep Productions LOCATION: Japan, Philippines RUNNING TIME: 107 minutes
Technical assessment: 3.5
Moral assessment: 3
CINEMA rating: V 14
Rinding-rindi na
ang dating child actor na si Hazel Ilagan
(Julia Barreto) kapuputak ng kanyang ina gawa ng katamaran niyang mag-audition para makakuha ng papel sa
pelikula. Feeling niya ay itinutulak lamang siya ng kanyang inang stage mother (Yayo Aguila) para
magpatuloy ang kanilang maginhawang lifestyle
noong siya ay tanyag na batang artista at kumikita ng malaking salapi. Sa kagustuhan niyang tumakas sa situasyon,
naglayas siya at tumungo sa Japan, sa isang di-kilalang bayan—Saga—para
matahimik at walang makakilala sa kanya.
Magkukrus ang landas nila ni Louie Puyat (Gerald Anderson), isang special case immigrant ay mag-isang
namumuhay nang matahimik bilang empleyado sa isang restaurant. Bagama’t sa simula ay may inis sa pagitan ng
dalawa, unti unti silang magkakalapit hanggang humantong sa kagustuhan ni Hazel
na manatili na lang sa Japan kasama ni Louie.
Bagama’t hindi
maikakailang kathang isip lamang ang romansang Between Maybes gawa ng labis na makinis na pagtitiyap ng mga
pagkakataon, buong husay na ginampanan ng dalawang millennial actors ang kani-kaniyang papel. Naging malaking pang-akit ang Japan bilang setting ng pelikula, ngunit sa halip na
gamitin lamang ang lugar “para maiba naman”, magaling na naihabi ng direktor sa
daloy ng kuwento ang ilang bagay sa kultura ng mga Hapon, tulad ng payak at
mapayapang pang-araw-araw na pamumuhay, at ng mapagpitagang paghahanda ni Louie
ng tsaa. Kapuri-puri din na—dahil sa
matalinong paghubog ng karakter ng mga tauhan—napaikot ni Laxamana ang kuwento
mula sa simulang tila ubod ng kababawan hanggang sa pagtatapos nito na
nagpapakita ng kahinugan ng isip sa pagpapasiya.
Hindi lamang isang
drama ng romansa ang Between Maybes:
may pahatid itong mensahe para sa pamilyang Pilipino tungkol sa maaaring
kahinatnan ng mga batang pinatitigil sa pag-aaral dahil higit na mapapakinabangan
bilang artista. Naging ehemplo si Hazel
para sa mga magulang na nagsasamantala sa tagumpay ng anak upang masunod ang
pansariling luho: hanggang Grade 4 lamang ang narating ni Hazel, at dahil sa
maagang tagumpay at kabulagan ng mga magulang ay naging isa siyang tipikal na spoiled brat, mapagmataas, walang modo, at
nahirati sa pagsamba ng mga tagahanga.
Nang mag-isa siya sa Japan, naroon pa rin ang mala-prinsesa niyang attitude: akala niya’y puwede niyang
utusan kahit sino; sa laki ng kanyang ulo, hindi siya makapaniwalang hindi siya
kilala ni Louie, walang recall sa
binata ang kanyang mga commercials
bilang isang child actor. Sa kabilang banda, naroon si Louie, may
lungkot ang pagkabata, ngunit kontento at nabubuhay sa sipag at tiyaga:
magalang, mapagbigay, at tumutulong nang walang pagsasamantala. Hindi marahil pakay ng Between Maybes, pero naipakita nito na kailangan nating higit pang
pahalagahan ang pagkabata ng ating mga anak—pagkat sila ay mga kaloob sa atin
ng Lumikha –TRT
