Direction: Wenn Deramas; Starring: Iza Calzado, Jodie Sta. Maria, Zanjoe
Marudo, Cris Villanueva ; Screenplay: Wenn
Deramas, Keiko Aquino,; Editing: Marya Ignacio; Producer: Malou Santos, Chara Santos-Concio; Music: Idonnah Villarico; Location: Metro Manila; Genre: Horror; Distributor: Star Cinema
Technical assessment:
2.5 Moral assessment: 3 CINEMA rating: V14 MTRCB Rating: PG13
Maaaksidente ang
isang bus ng Little Magnolia School
at masasawi ang karamihan sa mga sakay nitong bata, kabilang na sina Maria
Pardo, Leonora Vera at Teresa De Castro. Labis na mamimighati ang kani-kanilang
mga magulang at ang tanging makalulunas ay ang mga manyikang ibibigay ni Dr. Manolo
(Villanueva) bilang isang naiibang paraan ng paghilom ng damdamin. Sa simula ay
parang makatutulong ang mga manyika kina Faith Pardo (Calzado), Stella De
Castro (Sta. Maria) at Titser Julio (Marudo) pero nang lumaon sunod-sunod ang
mga karumal-dumal na pagkamatay ng mga taong malalapit sa kanilang tatlo.
Sa totoo lamang, may
talino sana ang buod ng kwento, lalo na ang misteryo sa likod ng
mala-demonyitang mga manyika. Makatotohanan ang kirot na pinagdaanan ng mga magulang
na nabigyang buhay sa madamdaming pagganap nina Calzado, Sta. Maria at Marudo. Kaya na sanang hindi ito gawing
kakatakutan pero pinili ng direktor ang tiyak na pagbenta nito sa takilya kaya
binudburan ng mga eksena ng patayan ang pelikula. Nakakatawa nga na kung kailan
nagsisimula na ang kakatakutan ay bumagal ang daloy ng kwento at madalas ay nagiging
katawa-tawa pa. Bilang horror,
nakaipit pa rin ito sa panggugulat kaysa sa kilabot. Lahat naman nang ginamit
na istilo ay napanuod mo na nang paulit-ulit sa ibang mga pelikula. Pinilit na
lagyan ng sophisticated special effects ang ilang eksena pero
hindi naman ito naging matagumpay dahil mas matatandaan mo ang kaburaraan tulad
ng pagkakahalata sa batang ipinapalit sa manyika. Napakarami ring butas ang
naratibo dahil hindi buo ang mga motibo o taliwas sa karakter ang mga desisyong
pinili. Pero ang hindi namain maisip ay kung bakit ibinigay kay Villanueva ang
pagganap sa mahalagang tauhan gayun wala naman siyang ni kapirasong kakayahan
sa pag-arte. Medyo mapanlinlang tuloy ang pelikula dahil komedya naman pala ito
sa huli at hindi tunay na kakatakutan.
Walang lihim ang
pwedeng itago habang buhay at lahat ng pagkakamali ay pagbabayaran at
pagbabayaran din balang–araw. Pangit nga lamang ang ginawang paraan ng pelikula
sa paniningil sa pagkakamali ng tatlong magulang—bagamat maaring makipagtalo na
tanging si Julio lamang talaga ang may pagkakasala—pero malinaw ang mensahe na
hindi maaring ibaon sa limot o pagtakpan habang buhay ang pagkakasala. Sa kabilang dako, ang paghihiganti ay
hindi katumbas ng katarungan dahil ang una ay nakatuon sa prinsipiyo ng “mata kapalit
ng mata” kaysa sa pagtutuwid sa pagkakamalli. Walang kapayapaan ang taong hindi
marunong magpatawad kahit na mapaghigantihan pa niya ang mga nanakit sa kanya.
Walang kapanatagan ang taong hindi marunong humingi ng tawad kahit pa mahusay
niyang napagtatakpan ang kanyang kasalanan. Katulad ng nabanggit, may potensyal
sana ang Maria Leonora Teresa kung
binawasan ang komersyo at pagpupumilit na maging “horror” (at kung tinanggal si
Villanueva). Hindi angkop ang pelikula sa mga batang manunuod—hindi lamang
dahil sa marahas na patayan kundi dahil sa mababaw nitong konsepto ng pagbuo ng
tauhan at naratibo.
