LEAD CAST: Vilma Santos, Kim Chu, Pokwang, Janice de Belen, Robert Arevalo, Mark Gil, Martin del Rosario, Allan Paulle, Cris Villanueva, Daria Ramirez, Ces Quesada, Ynez Veneracion, Simon Ibarra, Abby Bautista, Joel Torre, Chinggoy Alonso, Mon Confiado, Carmi Martin DIRECTOR: Chito S. Rono PRODUCER: Charo Santos GENRE: Horror, Drama DISTRIBUTOR: Star Cinema LOCATION: Philippines
Technical:
3.5
Moral: 2
CINEMA rating:
V 14 (For viewers aged 14 and
above)
Napagaling
ng faith healer na si Manang Elsa
(Daria Ramirez) ang stroke victim na
si Odong (Robert Arevalo), ama ni Seth (Vilma Santos). Dahil kumalat ang balita na ang baldadong si
Odong ay nakabangon at nangangapit-bahay na kinabukasan, ang ilang mga kaibigan
ni Seth ay magsisilapit sa kanya para magpasama din kay Elsa nang malunasan ang
kani-kaniyang mga sakit. Kabilang dito
sila Chona (Ces Quesada), Alma (Pokwang), Kakay (Abby Bautista), Greta (Ynez
Veneracion), at iba pa. Bantulot na
sasamahan ni Seth ang grupong may iba’t ibang sakit sa tirahan ni Elsa, at dito
matatagpuan nila ang ilang may sakit na naghihintay sa labas pagkat hiniharang
sila ng kapatid nito (Joel Torre). Pagod
na raw si Elsa at hindi na kayang manggamutan.
Ngunit dudungaw si Elsa mula sa kuwarto sa itaas, pakikinggan ang
nagsusumamong si Seth, at patutuluyin ang pulutong.
Babalik
sila sa kanilang kapitbahayan ng umaasang magsisigaling lahat. Sa simula, tila lalala pa ang mga sakit ng
mga kasama ni Elsa, ngunit kinabukasan, isa isa silang magsisigaling, at
magsasaya. Papasok ang hiwaga sa buhay
ng magkakaibigan nang matatagpuang bangkay si Chona, kinitil ang sariling buhay
at nakabulagta sa kalye. Susundan ito ng
di maipaliwanag na mga karahasang sangkot ang mga pasyenteng gumaling. Mapupuna nila na iisa ang takbo ng mga
pangyayari: ang unang napagaling ay unang mamamatay, at isa-isang susunod ang
iba—ngunit mababaliw muna ito at maghahasik ng kadiliman sa kanilang paligid
bago tuluyang magpakamatay. Ngunit…
bakit buhay pa si Odong na ama ni Seth, at sa katunayan ay nagmumurang-kamatis
pa? Di ba’t siya ang unang sinamahan ni
Seth at napagaling ni Elsa?
Napakakinis
ng pagkaka-dirihe ni Chito Rono sa The
Healing. Totoong hindi hinabi ang
pelikula para lamang manggulat at manakot sa mga manonood, pagkat maliwanag na
may kuwento itong isinasalaysay.
Maihahambing na rin sa mga pelikulang imported at nakahihigit ang kalidad ang pagkakagamit ng CGI
(computer generated images) sa The Healing,
bagama’t wala itong bagong naidagdag sa genre. Sa katunayan, ang mga ipinakita dito ay
“lumang tugtugin” na, halimbawa, ang paggamit ng uwak upang magpahiwatig ng
nakaambang kapahamakan. Nakakasawa din
ang paulit-ulit na gimmick na ginamit
kapag nababaliw na ang mga pasyente—kikilos nang kakaiba; magdidilim ang mukha;
manglalaki, tila luluwa, at magpapaikot-ikot ang mata. Kapag nasa punto nang iyon, tiyak, papatay na
siya, at papatayin din ang sarili.
Nawawala tuloy ang “gulat”, nagiging predictable.
Subalit
ang kakulangang ito ay mapupunuan na napakahusay na pagganap ng mga
artista. “Nahatak” nito ang grading
teknikal ng The Healing sa aming mga
mata. Maaalala na ang The Healing ay itinuturing na ring
pagdiriwang ng 50 taon sa pelikula ni Vilma Santos, na ngayon ay iginagalang na
sa larangan ng politika. May palagay
kaming naging inspirasyon si Santos ng mga kasamahan niyang gumanap, kayat
kahit na ang mga bagitong matatawag ay nagpakitang gilas sa kani-kaniyang mga
papel. Ipinakita rin ni Janice de Belen
(Cita, ina ni Kakay) na hindi pa rin kumukupas ang galing niyang gumanap, at
kahit na ang komikerang si Pokwang ay nagpamalas na rin ng husay sa
pagda-drama.
Ang
paksa ng pelikula, na napapaloob din sa pamagat nito, ay ang pagpapagaling ng
karamdaman sa labas ng kinikilalang siyensiya ng medisina, ngunit ang ubod ng
salaysay ay: hanggang saan nakakatulong at nakakabuti ang ganitong uri ng
panggagamot? Kailan dapat gamitin ang
kapangyarihang ito, at kailan dapat ihinto?
Inaalam ba ng tao kung saan nagmumula ang kapangyarihang ito? Kung susukatin ang ibinubunga nito—ang paggaling
ngunit pagkabaliw ng mga pasyente—masasabi ba nating nagmumula sa Diyos ang
kapangyarihan ni Elsa?
Isang
puna lamang: napakaingay ng mga nanonood na kasabay namin sa Megamall, tila
walang pakundangan ang ilan sa damdamin ng ibang manonood. Puno ang sinehan, at dahil sa ingay nila ay
mahirap nang ihiwalay ang kanilang sigaw, daldal at tili sa tunay na sounds ng pelikula. Unfair
ito sa pelikula, pagkat iginagalang nito ang manonood sa pamamagitan ng
pagdibdib nito sa kanyang sining, ngunit ginugulo naman ng mga taong walang
humpay sa kadadada. (Marahil, ganoon
nila pinapawi ang kanilang takot).
Nabalitang
dalawa ang bersiyon ng The Healing
na ipinasa ng MTRCB: ang isa ay PG13 ang rating,
at ang isa naman ay R18. Ang napanood ng
CINEMA ay yaong PG 13 kaya’t marami sa mga nanood ay may kasamang mga bata. Lubhang madugo ang napanood naming bersiyon,
bagay na ipinagtaka naming kung ano pa kayang mga karumal-dumal na bahagi ng
pelikula ang napapaloob sa R18 version nito. Dito pa lamang, sa close-up shots ng mga kinikitlan ng buhay at bumubula pang dugo na
dumanak mula sa bangkay sa kalye ay napapabiling na kami sa aming mga upuan,
ano pa kaya ang magiging epekto sa manonood ng pang-matandang bersiyon? Sa panukat ng CINEMA, labis na marahas,
madugo, at maaaring makalito sa murang isipan ng mga bata ang The Healing.
