Four sisters and a wedding

Lead cast: Angel Locsin, Toni Gonzaga, Bea Alonzo, Shaina Magdayao, Coney Reyes, Enchong Dee; Direction: Cathy Garcia Molina; Screenplay: Jose Javier Reyes; Editing: Marya Ignacio; Location: Metro Manila; Genre: Comedy; Running time: 120 minutes Distributor:  Star Cinema

Technical assessment: 3

Moral assessment: 3

MTRCB rating: PG13

CINEMA rating: V14

May kani-kaniyang sikreto at problema ang magkakapatid na Salazar. Si Teddy (Toni Gonzaga) ay di kagalingan na guro sa Espanya na ngayo'y isa na lamang katulong at waitress. Hindi niya maamin sa kanyang pamilya ang totoo niyang trabaho dahil ayaw niyang mapahiya. Si Bobby (Bea Alonzo) ay nasa New York bilang matagumpay na Communications Manager na laging umiiwas na magpakasal sa kanyang nobyo. Galit pa rin siya sa kapatid na si Alex (Angel Locsin) dahil sa pagpatol nito sa kanyang dating kasintahang si Chad. Si Gabby (Shaina Magdayao), ang tanging kapatid na babaeng naiwan sa kanilang bahay kasama ng kanilang inang si Grace (Coney Reyes), tumatayong nanay-nanayan ng pamilya, at tila papunta sa pagiging matandang dalaga. Kakailanganin magsiuwi nina Teddy, Bobby at Alex nang magsumbong si Gabby na magpapakasal ang kanilang bunso at kaisa-isang kapatid na lalaking si CJ sa isang babaeng sa palagay nila ay hindi nababagay rito. Sabay sa pagharap sa pamilya ng kasintahan ni CJ sa pamamanhikan ay kakailangan din nilang harapin ang kani-kanilang isyu sa isa't isa. At habang pinaplano nila kung papaanong paghihiwalayin ang magsing-irog ay kailangan nilang isipin kung papaano nilang mabubuo ang kanilang relasyon bilang magkakapatid.

Maganda sana ang konsepto sa likod ng kwento ng 4 Sisters and A Wedding. Bago pero hindi imposible, kakaiba pero hindi malayong mangyari. Mahusay sina Reyes at Alonzo sa pagganap. Simple at makatotohanan ang kanilang interpretasyon sa karakter. Bagamat magaling ang pagbitiw ng linya nina Gonzaga, Locsin at Magdayao, ang kanilang pagganap ay medyo pilit at hindi nalalayo sa pagganap nila sa iba nilang mga naunang pelikula. Bagamat maganda ang ideya sa likod ng kwento hindi naman pinagbuhusan ng pansin ang pagbuo sa pagkatao ng bawat tauhan. Tama na yata ang magkaroon ng kaunting hugis ang personalidad at kaunting kulay kwento kahit mababaw at hilaw.

Ang pinakamaipipintas sa Four Sisters and a Wedding (na lagi namang pintas sa pelikulang Pinoy) ay ang kalabisan ng mga eksena. Kapag iyakan, kailangang lahat ay magbuhos ng sama ng loob at ilitanya ang lahat ng isyu kahit paulit-ulit nang nabanggit sa simula pa lamang ng sine. (Alam na ng lahat ang kahihiyan ni Teddy sa trabaho at ang samaan ng loob nina Bobby at Alex, gayunpaman ay paulit-ulit itong binabanggit na para bang sinisigurong hindi malilimutan ito ng manunuod.) Masyadong madrama ang atake sa komprontasyon at hindi na ito makatotohanan. Nasasayang tuloy ang pagkakataong makapag-iwan ng aral sa manunuod.  Gayundin naman ang istilo sa pagpapatawa—bukod sa masyadong OA at malapit nang maging corny, namuhunan pa sa pambihirang apelyidong “Bayag”.  Baka kung ginawang Santos o Cruz iyon sa halip na Bayag ay mawawala ang kalahati ng pagpapatawa.  Kung tutuusin ay di hamak na mas epektibo ang pagsingit ng mga bloopers sa huli dahil simple lamang ito at natural.

Ipinahiniwatig ng pelikula na ang bawat tao ay may sariling kakanyahan na dapat unawain at igalang. At sa loob ng isang ugnayan, tulad ng pamilya, ang mga pagkakaibang ito ay maaaring maging sanhi ng mga emosyonal na tunggalian at di pagkakasundo. Malakas ang mensahe ng pagtanggap at pagpapatawad sa kabila ng sakit at pagkukulang. Madalas mangyari sa magkakapatid ang inggitan, iringan at sumbatan pero sa huli, kailangang mangibabaw ang pagkakasundo, hindi lamang dahil magkadugo sila kundi dahil bilang mga tao sa loob ng isang mahigpit na ugnayan, ang paghihilom ay mangyayari lamang sa sandaling mangibabaw ang pagmamahal at pagpapatawaran. Sa kabila ng melodrama  nagawang ipakita ng pelikula ang komprontasyon ng pamilya hindi bilang tunggalian ng pagkatao kundi pakikipagtunggali sa sarili. Kahanga-hanga rin ang pagsusumikap ng magkakapatid naitaguyod ang pamilya sa kabila ng mga hinihinging sakripisyo. Muli, binibigyang diin ang halaga ng pamilya para sa mga Pinoy. Binigyang diin din ang kakayahang umahon sa pagkakamali at magsimula muli—na siyang nagagawa kapag natutong magpatawad sa mga pagkukulang. Sa kabilang banda,  may mga biro at sitwasyon na medyo maselan at di angkop sa mga bata kaya't mas nararapat ito sa mga manunuod na nasa hustong gulang.